Zondagochtend. Ik staar een beetje voor me uit, blader een beetje door de dikke weekendkrant en onbewust zoekt mijn rechterhand mijn koffiekop op het tafeltje naast me. Leeg. Hmm, denk ik... lekker veel van geproefd dus, not!
Ach ja, ook die ochtenden horen erbij. Zo'n ochtend waarop ik me gewoon twee uur lang kan zitten afvragen waarover ik vandaag zal schrijven, want er is zo veel. Ik heb ook geen foto's gemaakt. Althans, geen boeiende, gewoon een paar losse flodders. Zeker niet genoeg om een blije compositie van te maken.
Muziekflarden en heen en weer schietende woorden vormen al een paar dagen een spektakel in mijn hoofd. Goh, als er nu toch eens een goede regisseur zou opstaan, dan zou er misschien nog wel een mooi geheel van te maken zijn.
Tja, hoe simpel kan het zijn hè -hoor ik jullie denken- dan pak je toch zelf die regie!
Tja, zo simpel kan het (soms ook niet) zijn, merkte ik de afgelopen dagen dagen maar weer eens. Regie pakken of misschien wel juist loslaten. 'Ook niet altijd makkelijk', hoorde ik iemand zeggen. En hij wilde best wel, maar ja, en dan? 'Dat betekent dat ik zo maar iemand het vertrouwen moet geven. Ja maar dat gaat zo maar niet...'.
Maar wat dacht je van bang zijn de regie te verliezen en je heel goed realiseren dat dat wel gaat gebeuren, om de simpele reden dat je soms in dit leven geen keuze (meer) krijgt...
Hoewel het daarentegen misschien soms ook wel gewoon heel comfortabel is als iemand anders even de regie pakt... al is het maar heel even, of misschien kan het juist wel samen...
Ach ja, zo maar wat flarden en flodders van de afgelopen week, me realiserend dat ik onderweg was om over iets heel anders te schrijven. Een situatie die Annette Heffels mooi beschrijft in de Margriet van deze week; één van de lieve verjaardagscadeautjes van mijn Lief, waar ik iedere week weer heel blij van word! Net als de herinnering die het lezen van dat artikeltje bij me opriep, aan de tijd dat ik op kamers woonde. Ook mijn moeder heeft namelijk meer dan eens heel goed geluisterd naar mijn toenmalige losse flarden en flodders. 'Ze was er dan gewoon, had mijn kamer gepoetst voordat ik thuiskwam, luisterde (en liet mij vooral praten) en had tassen vol boodschappen gehaald, zodat mijn voorraad- en koelkast uitpuilden met haar liefde'. Nam, ongemerkt, misschien wel heel even een klein stukje van de regie over...
Tja, hoe simpel kan het soms zijn!
11 opmerkingen:
Gewoon er zijn, kan ook genoeg zijn. Blij dat je er deze zondag er toch weer 'bent'. Mooi stukje weer, knuf!
Gewoon in het hier en nu Patty, dank je wel :-)
toch hebben we de regie van het leven vaak zelf in handen, alleen we geven het weg.. ben ik achter gekomen, inmiddels ben ik met hulp aan het proberen het weer terug te krijgen...
stukje bij beetje..... lukt het
xxx
Wat fijn Dien! Xx
Zomaar eens fladderen tussen alles door is ook wel eens lekker hoor, gewoon een beetje van dit en beetje van dat.
Voor de rest toekijken en laten gaan wanneer nodig.
Ook een goede manier om toch alles te overzien en erbij te zijn...!!
Zegt zij, die ook de regie graag in handen heeft ( :-) )
Goede start van de nieuwe week meis.
Mooie gedachten op een zondag ochtend
:-) Jij ook een goede start Marjolijn!
En zelfs op een maandagochtend Merel :-)
Soms is het moeilijk om de regie uit handen te geven of om hem juist in eigen handen te nemen...
en soms gaat het ongemerkt Wanda... :-)
Heel mooi blogje. ( en nog bedankt voor jou reactie op die van mij) Was ik heel blij mee en dat kwam ik hier zeggen. xxx
Simpel en zo ingewikkeld soms.... Xx
Een reactie posten