Tja, ik moet een klein beetje bekennen dat ik niet (meer) weet of ik ooit zo'n brief geschreven heb. Tegen de tijd dat ik kon schrijven namelijk, wist ik hoogstwaarschijnlijk al dat de goede man niet bestond. Mijn moeder kennende, heeft ze aan die 'onzekerheid', op haar geheel eigen wijze, snel een einde gemaakt.
Maar, natuurlijk hebben ook bij ons vroeger ook de schoenen voor de kachel gestaan. Slopen we de 5e december 's ochtends vroeg in pyjama heel zachtjes naar beneden en waren we onder indruk van de verrassende metamorfose die de grote oranje winterwortel had ondergaan.
Dichten deed ik wel met hart en ziel. Kan er nog steeds avonden mee vullen, zeker rond deze tijd. Heerlijk, me uitleven met al die woorden die ons taaltje rijk is. Ik houd er van; woorden, 'die je kunt spreken, roepen en fluisteren, denken, zuchten en dromen, inslikken en zwijgen, lezen en schrijven, weten en vergeten... Je kunt ze strelen en helen, leven en zweven, bedriegen en liegen...ze vormen altijd een verhaal.' (bron www)
Ook daar houd ik van overigens, verhalen. Sagen, mythen, legenden, sprookjes en volksverhalen. Of wat dacht je van: fantasieverhalen, historische verhalen, dierenverhalen, griezelverhalen, maar ook de hier-en-nu-verhalen.
En bij dat laatste gaat het volgens mij soms een klein beetje mis de laatste tijd. Het leven van alle dag, de werkelijkheid, onontkoombaar aan verandering onderhevig. Het hier en nu, waarin we nogal eens langs elkaar heen lijken te praten. Er niet meer gekeken of geluisterd wordt naar de belevingswereld van beide kanten. Terwijl je daarmee de ander kan proberen te begrijpen, omdat je zelf ook wilt worden begrepen... toch?
Verandering is misschien een ook wel beetje eng. Ik weet nog goed die ene keer dat ik mijn lief mijn ouderlijk huis liet zien. Ik moest wel even slikken toen we onze oude straat inreden en ik het huis bijna niet meer herkende. Het saaie eikenbruin en wit vervangen door stijlvol Gelders blauw met hier en daar een tikje crème beige. En nee, ik herkende weinig meer van waar ik vroeger huppelde en 'stoeprandde'. Toch kon ik me helemaal voorstellen dat dit huis, met deze kleine veranderingen, ook de nieuwe bewoners paste als een warme jas. Om over de uitstraling van de buurt nog maar te zwijgen...
En weet je, zo gaat het volgens mij ook met tradities; (waardevolle) gewoonten die worden doorgegeven van de ene generatie op de andere. Toch staan ook deze onder invloed van verandering en vernieuwing. Goh, lijkt toch verdacht veel op 't echte leven...
En ach, in het licht van de eeuwigheid, is alles tijdelijk..., zoals iemand mij deze week heel zachtjes influisterde. Ga ik binnenkort maar weer eens een mooi gedichtje van maken, denk ik zo!
10 opmerkingen:
'die je kunt spreken, roepen en fluisteren, denken, zuchten en dromen, inslikken en zwijgen, lezen en schrijven, weten en vergeten... Je kunt ze strelen en helen, leven en zweven, bedriegen en liegen...ze vormen altijd een verhaal.' (bron www)
van die woorden hou ik ook, ze kunnen helen maar ook geselen,
prachtig zeg, je zal zo schrijven, vraag maar een mooi boekje met gedichten :-)
xxx
Al heel wat gelezen rondom het 'Sint-gebeuren', maar dit sluit tot nu het beste aan bij hoe ik zelf er ook over denk. Prachtig verwoord weer! Knuf
Denk dat dat maar doe Dien :-) xx
Knuffel terug Patty (en lief dat je dat zegt :-)).
Adriaan van Dis zei het van de week ook zo mooi bij DWDD. Zo voel ik het ook!
Die kan het inderdaad ook prachtig verwoorden Gwennie!
Zo mooi kunnen schrijven over de Sint, daar zouden al die onruststokers naar moeten komen kijken.
Mooi meis, geniet van de komende weken, soms komt de sint ook voor grote mensen :-)
Mooi gezegd als nu al die mopperaars dit nu eens wilden lezen
Wie weet Marjolijn :-)
Dank je wel Merel.
kus ( lees later)
Ik word vooral heel verdrietig van de hele toestand.
Een reactie posten