kleine reis...

De week begon goed, meer dan goed. Het is nu eenmaal niet iedere dag feest...

Eigenlijk klopte alles. Vanaf de parkeergarage bij het Olympisch stadion tot aan het oesters eten bij Simonis in Den Haag een dag later.

Het hartelijke ontvangst en gezellige verblijf in ons B&B in hartje A'dam heeft daar ook zeker aan bijgedragen. Net zoals de rondvaart over de Amstel, waarvan ik me de laatste keer echt niet meer kon herinneren, tot aan weer eens een avondje Carré, voor mij onlosmakelijk verbonden met een prachtig optreden van Herman van Veen en consorten...

En zo vliegt een week voorbij met wat wandelingen hier en daar. Loop je zo maar ineens met je lief en lieve vrienden het bos van je jeugdherinneringen binnen...

Als kind rende we hier rondjes, angstvallig het midden vermijdend, want stel je toch voor... Gelukkig ging de zon die dag ook nog even schijnen en was het alsof er nooit iets was voorgevallen, in dat Solse gat (klik hier)! Maar als kind wist je wel beter...

Ik houd ervan, herfst in het bos. En dan natuurlijk vooral met de meest extreme paddestoelen of begroeing. Nu heb ik al best veel soorten ooit eens mogen aanschouwen. Deze had ik echter nog niet in mijn plakboek.

Gelukkig was mijn lief zo brutaal het prikkeldraad even los te maken, en kon ik het weiland in om wat fotootjes te maken van deze toch wel hele grote - voor mij - bijna buitenaardse champignonnen.

Eerlijk is eerlijk, je moet er dan ook wel even voor naar het buitenland blijkbaar, want dit soort dingen zie je natuurlijk niet in ons kleine kikkerlandje.

Zelfs het bos had bij onze Oosterburen op bepaalde plekken iets sinisters, veel dood hout, kris kras door elkaar. Deed me denken aan chaos, maar toch ook wel aan het leven, een reis met zowel minder mooie als hele mooie momenten.

Zo'n week was het ook een beetje, of eigenlijk al beetje langer. Het ene moment feliciteer je de één, terwijl ook dat een beetje vreemd voelt door omstandigheden, om een uur later de ander heel veel sterkte te wensen bij het afscheid van een geliefde...

Tja, ook ik doe maar gewoon wat me deze reis goed dunkt en leer leven met mijn twijfels, heb bewondering voor de mensen die kunst wel (lijken te) verstaan, of misschien ook maar gewoon net doen alsof.

En ik realiseer me dat ik deze al eens eerder heb gebruikt, in net een andere context. Toch vind ik hem ook vandaag wel weer toepasselijk; de kunst van het leven, en zo...