loslaten of zoiets, toch?

Ik heb het echt allemaal geprobeerd hoor de afgelopen twee weken. Op mijn nuchtere maag een glas vitamine C bruis of water met citroen naar binnen gooien. Dit alles gevolgd door een glas niet te stoppen bektrekkende zure cranberrysap, kopje cranberrythee daarna, cranberrykuurtje van 7 dagen, minimaal 2 liter water... Zeg maar gewoon alle hulpmiddelen die voorhanden zijn.

Tot ik donderdagavond, na wederom een half uur op het toilet gehangen te hebben, in de spiegel keek, blauwe lippen constateerde en ik niet meer kon stoppen met trillen van de ... ik neem voor het gemak maar even aan dat het de kou was. Gelukkig ging het daarna in bed, met kruik, na een drie kwartier een beetje beter, maar echt comfortabel lag het niet.... in joggingpak, met sokken aan (hoewel dat dan weer wel lekker was op die momenten dat ik eruit moest om voor de zoveelste keer de gang naar de badkamer te maken... je zou er bijna sfeerverlichting gaan ophangen :-)).

Na die nacht, die ik, voor mijn gevoel althans, voornamelijk dus alles behalve in mijn toch zo lekker liggende bed heb doorgebracht, vond ik het welletjes. Helemaal niet wachten tot na het weekend Helena, gewoon (pillen)potje leegmaken zoeken en even laten checken bij de huisarts. 'Een onmiskenbare...' was het oordeel, en dus toch maar een AB-kuurtje. Binnen 24 tot 48 uur resultaat en anders even naar HA-weekendpost.... en een leeg potje kreeg ik alvast mee, dat scheelt weer zoeken :-).

Tja, en nu lig ik dus in bed mijn blogje te tikken. Was de nacht er weer eentje van uit bed en weer in bed. Is de kruik intussen vervangen door de elektrieke deken en ga ik er gewoon vanuit dat de AB de komende 24 uur in ieder geval  echt haar werk gaat doen.

Al met al 'vervelend' maar er bestaan ergere maar gelukkig ook leukere dingen, gedeelde smart is halve smart (want ik ben niet de enige heb ik uit betrouwbare bron vernomen}, en dus: