Verwondering

Welkom maart! Welkom Lente!

Oké, zoals iedereen weet alleen nog maar meteorologisch, maar toch, ik doe het er graag mee, voor nu. En scheen gisteren de zon een stuk uitbundiger dan vandaag... het zal allemaal wel. Ik blijf het lekker toch roepen: het is lente.

Afgeleid van 'lang', het lengen der dagen. Nieuw begin, jong leven, fris, groen, zon. Lente, toch wel met stip mijn favoriete seizoen.

Ik verbaas me ieder jaar weer, of is het misschien toch meer een stukje verwondering. Kijk nog steeds verbaasd verwonderd naar de (voor)tuin en zie hoe gemakkelijk weer kleine, smalle sprietjes groen zich een weg weten te banen door een bladerdek. Uitgroeiend tot paarse, gele en witte krokussen, kun je zien dat de lente weer in de lucht zit. Heerlijk.

Ja ik ben er inmiddels wel van overtuigd dat het echte verwondering is.
Op de een of andere manier klinkt dat ook gewoon mooier beter.

Verbazing is zo rationeel. Je constateert (met je verstand) een feit dat niet in overeenstemming is met je logische verwachting (en heel vaak is het dan ook iets vervelends). Logica, de basis voor verbazing. En denk erom dat ik best een potje logisch kan denken. Zeg mijn naam, en je zegt 'logica' ratio, bij wijze van dan (goh, zou ik daarom zo snel en veel blijven verbazen :-)).

Verwondering daarentegen heeft helemaal niets met logica te maken, daarom is het ook zo mooi, en misschien daarom doen we (doe ik) het gewoon wel te weinig.

Ik zou dus zeggen, vergeet die logica en kijk met je hart. Pluk die krokus (uit je eigen tuin), ruik en geniet.
Of als je, net als ik woensdag, 2 prachtige bossen bloemen krijgt; ik kan er in ieder geval vol verwondering naar blijven kijken :-). 

Het alledaagse vol verwondering gadeslaan. Het lukt me, verbazingwekkend genoeg, gelukkig aardig :-).

Vandaag echter ook gemerkt dat ik het 'verbaasd zijn' niet zo heel makkelijk 'verleer' blijkbaar.
Terwijl ik echt mijn best doe om me te blijven verwonderen, neemt verbazing het dan soms toch over.

Als een gebeurtenis niet helemaal voldoet aan mijn (logische) verwachtingen, lijkt het voor een moment een storende factor te worden. Het vraagt aandacht, het vertraagt en heeft soms ook gewoon vervelende consequenties. 

Gelukkig lukte de zgn. 'grote truc' ook vandaag weer: 'gewoon' iets niet per se logisch willen vinden en er geen verklaring voor te willen zoeken. 

"Verwonderen heeft, in tegenstelling tot logisch redeneren, niet een bepaalde uitkomst als resultaat. Verwonderen is het resultaat en stelt je in staat om op een andere manier naar alledaagse dingen te kijken." <bron: www>

Ik zou zeggen: geen beter moment om mee te beginnen dan de lente!

Verwonder je slechts *klik*