Herfst

Weken loop ik te mopperen op mezelf 'dat het nu toch echt tijd wordt, dat ik binnenkort door de bomen het bos niet meer zal zien en zo' (kan goed overdrijven) maar uiteindelijk doe ik helemaal niets... althans, niet met betrekking tot dit onderwerp, ben natuurlijk druk genoeg met van alles en nog wat, blablabla...

Een van de redenen was dat ik heel eerlijk niet meer zo snel wist waar ik die mappen gelaten had. Ik wist nog wel dat we ze in tassen hadden verhuisd i.p.v. in dozen, maar waar ik ze had neergezet in het heetst van de strijd? Zouden ze dan toch naar zolder zijn verdwenen misschien? In welke kast, achter welk schot had ik ze 'zo lang maar even' neergezet? Al weken liep ik in gedachten alle ruimtes af in ons nieuwe huis, tot gisteren.
Ineens was daar de brainwave... tuurlijk, hoe had ik dat kunnen vergeten. Toch een hele logische plek, achter het schot, in de logeerkamer; echt zo'n plek waar je dagelijks moet zijn ook en zo....

Inmiddels kijk ik met een tevreden zucht naar het resultaat. De administratie weer eens op orde. De mappen weer gevuld en klaar om naar hun nieuwe plek te verhuizen. Dit maal een vaste stek, eentje die ik niet zo snel over het hoofd kan zien; waar ik dus wel degelijk iedere dag langs loop.

Waar een mens al niet blij mee kan zijn :-). 
En zo ook vandaag.
Al de hele week loop ik er zuchtend langs, 12 stuks op maandag en iedere dag zie ik er wel een paar verdwijnen. Vandaag kon ik het dan ook niet laten; er stond er nog maar eentje; de meest mooie donkerrood gekleurde bolchrysant. Zo eentje waarvan je al de hele week weet waar je hem neer gaat zetten.... prachtig, op het muurtje, naast de nieuwe schutting die ik overigens zelf mede heb uitgezocht maar inmiddels spuuglelijk vind.... maar dat is weer een heel ander verhaal.

Morgen begint officieel de astronomische herfst.
Schoorvoetend gaat ook hier de kachel aan; verwarmde handdoeken met douchen 's ochtends zijn weer een feit, en ach, zo heeft ieder nadeel inderdaad z'n voordeel :-).

Ik moet er alleen wel altijd weer even aan wennen, weet ik. Duurt het even voor ik in de juiste 'herfststand' sta. 
Toch hou ik oprecht van dit stoere seizoen; jas aan, das om en lekker fietsen (langs het kanaal) ... uiteraard uitgaande van een lekker najaarszonnetje, zo'n buitenluxemens ben ik dan weer wel hoor.

Inmiddels is die 'herfststand' wel een feit, geloof ik, maar zo ook heel duidelijk het gemis aan vakantie; even weg, even niets.
En hoewel het eigenlijk helemaal niet nooit uitkomt, hebben we toch een datum geprikt; we doen het gewoon. Gewoon een lang weekend... en misschien nog wel een paar dagen meer!

Waar een mens al niet blij mee kan zijn; ik hiermee in ieder geval heel blij :-)