zondag 9 december 2012

Dankbaar (1)


Het is weekend, december is net een week oud, en als ik een blik naar buiten werp, oogt de wereld om me heen adembenemend mooi
Tegelijkertijd lijkt er ook iets melancholisch in de lucht te hangen.

Alles bij elkaar een mooi moment - en ik heb 
het tenslotte beloofd, dus waarom niet? Omdat iedereen het doet, of juist niet doet, of zegt dat ze het niet doen omdat iedereen het doet... of iets is die geest? Gewoon een mooi moment om terug te blikken op de eerste 3 maanden van het jaar (en zo iedere week weer 3 maanden, tot de laatste dag van het jaar :-)).


Januari begon hier hectisch, druk en spannend. We verheugden ons misschien daarom wel extra -zoals inmiddels traditiegetrouw de 1e week van januari - op een paar dagen uitwaaien, ergens aan zee.

Eigenlijk zou het Texel worden, maar om de een of andere reden kwam het er niet van die eerste week. Een avondje webstruinen leverde echter een prachtig (wit) hotelletje op, vlak bij de duinen.... ergens in Zeeland; ook leuk, besloten we. 

Dachten 
we op een mooie, zonnige januaridag eindelijk het Zeeuwse land fietsend te gaan ontdekken (op splinternieuwe, gehuurde, elektrische fietsen), keerden we uren later, een illusie armer en door harde slagregens en windstoten nat en koud tot op het bot- lopend met de fietsen in de hand terug in het hotel. Oorzaak een lekke band en hotelmanagement dat weigerde ook maar een pink uit te steken. Nog voordat we vervroegd het hotel verlieten, hadden we al besloten om nooit meer naar Zeeland te gaan en er volgend jaar maar weer een origineel eiland-uitwaai-trip van te maken....en wat voor een, maar daarover later meer :-).

Ach, het is maar goed dat je niet alles van te voren weet. 
Het werd in ieder geval een ervaring om nooit te vergeten. 

Daarnaast waren er ook zorgen om mijn schoonvader die in het ziekenhuis lag en de 'leasepuber' die van zijn fiets viel en zijn schouder brak. Gelukkig viel het allemaal mee en was iedereen weer relatief snel 'up and running'.


Maar er speelde nog meer. 

"Je kunt dingen zien en denken: Waarom?
Je kunt dingen dromen en denken: Waarom niet?"
 

Plotseling waren we ook met hele andere, niet alledaagse zaken bezig. Concept-aktes en -contracten, afspraken, cijfers, handtekeningen; soms duizelde het een beetje. En zomaar ineens was het echt, stemden de kopers in met ons bod en waren we 'gewoon' een huis aan het kopen.
Wat heel lang niet leek leek te lukken, door redenen waar we geen invloed op hadden, lukte zo maar in februari. Een trots, blij, spannend, gelukkig gevoel voor ons met geen pen te beschrijven!

En laat ik ook de hele lieve, kleine dingen niet vergeten. Lag er zo maar op een middag een pakje in bus met de (voor mij ons) meest dierbare tekst ooit geschreven door mijn 'meneer'... Inmiddels heeft 'zijn' hart een mooi plaatsje gekregen in ons nieuwe huis.

De maand maart; een kleine, snelle achtbaan met heel veel scherpe bochten zo het leek, waar we gelukkig niet zijn gevlogen. 

Uit het niets ineens het bericht dat bij mijn schoonvader helaas toch weer kanker was geconstateerd. En weet je, dan doen uitspraken als 'sluimerende vorm' 'je hebt wel de ziekte, maar bent niet ziek', 'vinger aan de pols door 3-maandelijkse controle' etc. er niet toe. Het is en blijft een eenzaam gevecht, hoe goed iedereen ook zijn of haar best doet. Al zijn er in dit land gelukkig nog steeds wel alle hulpmiddelen en handvatten aanwezig waar je op terug kunt vallen en gebruik van kunt maken als je dat wilt. En met de nodig ups and downs kijken we, denk ik, net als vorig jaar, alweer reikhalzend uit naar de komende lente!

Ook de naderende verhuizing, het inpakken, opruimen, weggooien (gevalletje "Het moet altijd - net als bij spierpijn - eerst erger worden voordat je enige verbetering voelt ziet...") ging tussen alle bedrijven gewoon door.
En, misschien achteraf gezien qua tijd, niet echt heel erg handig, maar blijkbaar vond ik het toch nodig een traject loopbaancoaching in gang te zetten in het kader van: "iemand met zijn eigen schaduw confronteren, is hem zijn eigen licht laten zien... Je bent tenslotte nooit te oud om te leren en zo af en toe eens stilstaan bij jezelf is zo gek nog niet. Ach, of het nu aan de tijd, de coach, of aan mezelf lag, maakt eigenlijk niet zo heel veel uit, maar toen we voor de 4e keer nog steeds bij mijn kernkwaliteiten bleven steken, vond ik het welletjes.

Maar, niet getreurd, mijn werkgever zou mijn werkgever niet zijn, en dus ik hoef me voorlopig geen zorgen te maken en zo mag ik maandag.... (maar daarover later meer).

Januari, februari en maart; ik kijk om, hou mezelf een spiegel voor, sta stil bij keuzes, reacties, gevoelens en weet 1 ding zeker:

"Dankbaar, 
stil kijk ik om me heen 
en zie alles zijn, 
net als ik:
dankbaar, zo stil
geruisloos dankbaar ..."






11 opmerkingen:

Gwennie zei

Wat een lief hart! Wat veel om dankbaar voor te zijn....!! En jij merkt dat op. Gelukkig.... :-) Xx

Margaretha zei

Wat een leuk stukje om te lezen!
Mooi en liefdevol hartje, leuk gedichtje. Ik wist niet eens dat mensen (bloggers) dat deden, de per drie maanden een verslag...
ik doe het dit jaar niet.. maar zeg nooit nooit.
Fijne zondag!

Helena zei

Zeker veel om dankbaar voor te zijn Wondel, dat realiseer ik me iedere dag weer :-) xx
Ik zei ook altijd van niet Margaretha :-)

klaproos zei

dankbaar zijn, ohh wat zou dat fijn zijn als meer mensen dat hadden:-)
we hebben zo machtig veel om dankbaar voor te zijn en lijken tóch altijd het minst leuke uit te zoeken??

dat begrijp ik soms niet

fijn helena,

genieten hé,

xxx

Helena zei

Zeker weten Dien; te veel om dankbaar voor te zijn xx

Marjolijn. zei

Mooi meis, jouw terugblijk op de eerste drie maanden.
Al zoveel om blij en dankbaar voor te zijn.
En dan moet de rest nog komen.
Fijne zondagmiddag nog.

Anoniem zei

Mooi dat je op deze manier terugkijkt op de eerste drie maanden van het jaar en ja, er is duidelijk een hoop gebeurd bij jullie...

merel zei

dankbaar zijn ..... er is altijd wel iets om dank je wel te zeggen ... het zou meer moeten gezegd worden

veerle zei

Mooi, dit stilstaan en dankbaar zijn.

♥Inge♥ zei

Met een grote glimlach heb ik je log gelezen meis...prachtig!! En wat een prachtig hart heb je van Serge gekregen, wat liefdevol!!

Helena zei

En de rest volgt idd nog Marjolijn, maar dit keer in etappes.
Zoals denk ik bij iedereen Wanda :-)
Dat denk ik zeker Merel!
En het werkt Veerle :-)
Dat was het zeker Inge, met een hele speciale betekenis :-)