zondag 27 januari 2013

(Rode) handschoentjes en (witte) lampjes

Gisteren, op weg 'lease'puber op te halen, zag ik ineens vanuit mijn ooghoeken iets roods bewegen in de auto naast ons.

Ik draaide mijn hoofd nog een beetje naar rechts en zag een net iets te vale rode hyundai, met daarin een iets oudere dame. Haar linkerhand, gehuld in een strak rode leren handschoen, zat stevig om het stuur geklemd, zo leek het. Het rode puntje van haar tong was goed te zien tussen haar rood geverfde lippen, en kleurde overigens wonderbaarlijk goed bij de rode trui, met daaronder een witte blouse met kantjesboord (om het beeld even te complementeren). Ze was druk doende haar rechterhand, die ook half op het stuur lag, in een net zo'n zelfde rood leren handschoen te proppen, op een manier dat ik dacht: "dat gaat toch never lukken...en waarom nou rode leren handschoenen in de auto....?".

Terwijl ik mijn blik weer naar voren richtte, gingen mijn gedachten op de loop. "Vast een vrijgezelle dame, respectabele leeftijd, en onder die rode trui met kante blouse wel zeker een geruite rok met van die stevige zwarte stappers. Waarschijnlijk op weg naar het wekelijkse zaterdagmiddagbezoekje aan haar inmiddels hoogbejaarde moeder. Of misschien wel naar een potje bridge met haar eveneens vrijgezelle, op leeftijd zijnde vriendinnen, waarvan er eentje vast en zeker de vrouwelijk examinator is", die ik ooit mocht treffen tijdens mijn eerste rij-examen. De vraag 'waarom nou rode handschoentjes in de auto aan?', bleef ondertussen in mijn hoofd spoken, terwijl mijn gedachten teruggingen in de tijd.

Ik kan me haar (vrouwelijke examinator) nog zo goed herinneren en zie haar bij wijze van spreken, nog zo naast me in de auto zitten. Gekleed in een degelijke rok met zwart,blauw,groene ruit, zwarte kousen met dubbele omslag en van die stevige Ecostappers, met, als klap op de vuurpijl, haar handen gehuld in een paar strakke, zwart leren handschoenen, waarmee ze driftig op haar knie zat te tikken gedurende de hele rit (needless to say dat ik mijn rijbewijs in 2 x heb gehaald....)

Goh, zou dat dan toch het moment geweest zijn dat ik mijn leren-handschoenen-trauma op heb gelopen? :-)...

Zo verbaasde ik me ook op het vliegveld van Arrechife op Lanzarote een dag of 10 geleden. Heerlijk zonnetje, graadje of 23 en we sloten braaf aan in de rij, die gelukkig niet al te lang was. Ineens viel mijn oog op het stel voor me. Goed gebruind, kleding die dat ook nog net even extra benadrukt, vergezeld van een paar sjieke koffers en zo'n net veel te grote, onhandige golftas. Ineens viel mijn hoog op zijn rechterhand .... gehuld in zo'n net iets te eng uitziend, net even te mooi, leren handschoentje.... ja inderdaad, zo eentje met van die gaatjes. 

Ik weet niet, maar ik heb daar dus gewoon helemaal niets mee. Of misschien heb ik daar juist wel iets mee... ik gruwel er nl. van en vraag me altijd verbaasd af, 'waarom?' Zit het comfortabel, maakt het het dragen van of sturen met gemakkelijker, hoort het erbij, is het status, is het.... ik heb werkelijk geen idee en ik kan me er niets bij voorstellen (en al helemaal niet in de zon met 23 graden...). 
Toch blijf ik me verbazen en op de een of andere manier werkt het bij mij altijd een beetje op mijn lachspieren en denk dan: 'ah gossie....'

Maar eerlijk gezegd is dat dus niet het enige waar ik me over verbaas, of eigenlijk moet ik zeggen over 'verwonder'. Ik heb nl. afgesproken met mezelf dat ik me in 2013 nergens meer over ga verbazen; ik verwonder me alleen nog maar. Voelt een stuk leuker, kan in inmiddels melden. 


Afijn, waar ik me dus ook zo enorm over verwonder is het feit dat ik op 27 januari nog steeds de kerstverlichting hier en daar buiten zie hangen, zelfs in mijn eigen straat.... 

'Haal toch weg jongens', denk ik dan, Kermis was vorig jaar en ook 3-Koningen is al even voorbij... en je eet in de zomer toch ook geen stamppot boerenkool meer! 

We hebben van die prachtige seizoenen in Nederland, met van die prachtige, specifieke dingetjes die daarbij horen. Zwoele en veel te warme avonden in de zomer, planten en bloemen in de knop in de lente, regen(jassen) in de herfst en in de winter sneeuw, files, ijs, schaatsen en ja, natuurlijk ook een paar handschoenen.... maar of dat nu perse een paar rode leren voor in de auto moeten zijn, wil ik betwijfelen. 


Ach, en zo is er voor alles een tijd. En volgens mij is het tijd om me bezig te gaan houden met de vakantiefoto's en me te verwonderen (en te genieten) over wat voor geweldige tijd we hebben gehad.....(en over het goede nieuws dat we gisteren kregen van mijn schoonvader; de berichten voor de toekomst zijn positief en de bijwerkingen beginnen af te nemen, en daarmee verdwijnen veel futiliteiten, bijna net zo snel als buiten vandaag, als sneeuw voor de zon :-)).


zondag 20 januari 2013

even pauze ...





even wennen

 en zo....






Zo, even pauze, alleen dan net even anders.
De stapel (vakantie)was ligt inmiddels schoon op het bed en slinkt gestaag.
De 2 koffers liggen er open geslagen naast, wachtend op wederom dezelfde inhoud, alleen met net even een andere bestemming; de zolder wacht geduldig.

Stekker van het strijkijzer uit het stopcontact, kopje thee, het laatste Magdalenacakeje; nog even dat smaakje, dat vakantie-ochtend-gevoel. En terwijl ik naar buiten kijk, schiet ik in de lach en vraag ik me af hoe groot een tegenstelling kan zijn.

Natuurlijk zijn we blij om weer thuis te zijn, dat de heen- en terugreis goed is verlopen, Mie(p)s liefdevol verwend verzorgd is door mijn schoonouders, die er tussen alle bedrijven door ook nog even voor hadden gezorgd dat we, buiten de breng- en haalservice om, in een 'gespreid bedje' thuiskwamen, waarvoor nogmaals onze dank :-).

Maar.... het is weer even wennen hoor, ik kan er echt niets anders van maken. En dan heb ik het niet eens alleen over het weer (maar heb bijv. nog geen mailtje gelezen en merkte dat ik moeite had om de pc op te starten :-)!


We hebben genoten, 10 unieke en bijzondere dagen; vanaf de dag dat we vertrokken, tot aan het moment van terugkomst. 
Sommige momenten met geen pen te beschrijven; vakantie(herinneringen) om voor heel lang te koesteren. 


De fotocollage volgt spoedig, dat beloof ik, echt :-), maar de
was 'plicht' roept. In ieder geval als we vanavond weer willen kunnen genieten van ons eigen bed. Want, eerlijk is eerlijk, dat was wel weer een hele prettige bijkomstigheid van het thuis zijn... en helemaal niet wennen :-).

Tot snel!

zondag 6 januari 2013

Weekend no 1

....toen zat ik me te bedenken dat ik eventueel nog wel even zou kunnen schrijven over de dagen na 1 januari. 

Over hoe lekker het is als je na nieuwjaarsdag je vaste vrije dag hebt, zodat je relaxed alle rotzooi op kunt ruimen

Of over de donderdag en vrijdag, 2 gewone werkdagen, waarop je dus relaxt alle to-do-lijstjes kunt afwerken. 

Maar ik zou het ook zo maar kunnen gaan hebben over het telefoontje donderdag van die aardige reumatoloog waar ik in december ben geweest, en de goede uitslag die ze gaf, dat de boosdoeners dus de artrose in de rug en het extreme tekort aan vit D. zijn, maar dat het dus geen ontstekingsreuma is en met die andere bijwerkingen leer je maar kan ik inmiddels wel dealen... en anders maar 'ns dag niet, dan zijn er wel weer hele 'fijne' pilletjes, shotjes 'D' en eind januari een aangepaste laars voorhanden...dus ik klaag niet! 

Ik zou dan dus nu ook nog uitgebreid kunnen ingaan op de keuze die we een week of 3 geleden hebben gemaakt, en over hoe gezond we bezig zijn sindsdien, om de eenvoudige reden dat alles wat je niet 'mee hoeft te slepen' wel heel lief is voor je gewrichten, als je daar last van hebt (gekregen) na het stoppen met roken, 2 operaties, niet sporten.... maar gewoonweg ook genieten van het leven met een hapje en een drankje... en zo... :-).

Nou vooruit, om jullie te laten meegenieten, hierbij een recept voor de meest geweldige vissoep, die - zo het lijkt - bij ons in ieder geval als klassieker het jaar 2013 in gaat, natuurlijk hier en daar uit te breiden meer van wat er in de zee zwemt:-) 



Ik zou ook nog uitvoerig kunnen vertellen waarom we gisteren i.p.v. 'lease'puber op te halen, alleen maar even op de koffie zijn geweest (uiteraard gewapend met chocoladebonbons, omdat je van chocola nu eenmaal vrolijk wordt, zeker na een onverwachte operatie aan je grote teen, die gelukkig geslaagd is). 

En ik zou natuurlijk ook nog gedetailleerd kunnen opdissen wat er allemaal nog moet gebeuren in Huize HenS, en hoezeer we ons verheugen op....

En toen... besloot ik dat dit keer maar eens niet te doen en bij deze de 'pauzeknop' in te drukken, en gewoon zeg: "tot gauw lieve bloggers"...
that'll do :-) 



klik hier







woensdag 2 januari 2013

Een goed begin...

Opgeruimd, staat netjes...

De lampjes zitten weer om een kartonnetje, de ballen liggen in de doos en het Maria&kindeke-prentje, wat zo mooi fonkelt als je er een waxinelichtje achter zet, is weer veilig opgeborgen voor een jaar.

Ook de ramen zijn gelapt en de vloer is gedweild, tijd dus voor koffie en een cocktailtje paracetamol/ibu

Eigenlijk ben ik een soort van vlot dit keer. Normaal gesproken ruim ik alles pas na Drie Koningen op. Het is zo'n gewoonte, zo gegroeid in de loop der jaren, al moet je me niet vragen waarom. Ik heb dan ook wel even getwijfeld of ik de ster voor en achter nog even zou laten hangen, ze branden zo mooi. Maar ach, ook zonder onze sterren komen ze er wel :-).

Ook 8A 'Kijkdania' is inmiddels ontdaan van alle sporen die herinnerde aan een super gezellig oudejaarsfeestje. De herinneringen zelf toveren echter nog steeds een brede glimlach tevoorschijn, en ik hoop bij de rest ook nog steeds :-). 
De buitenverlichting hangt overigens nog wel steeds. Hartstikke gezellig natuurlijk en een mooi klusje dit weekend voor mijn 'meneer' en de 'lease'puber.

Want opgeruimd, staat netjes.... zeker als je volgende week vakantie hebt, zoals wij :-). 
Even pauze, even niets, even rust, even zon, even 'gewoon' echt weg!

E-Tickets; VliegTicket, TansferTicket, AccommodatieTicket, Informatie voor de thuisblijvers (Miss Mies en haar verzorgers :-)) liggen uitgeprint op tafel... Paspoorten zijn gecheckt en vernieuwd en ook de koffers staan inmiddels op level 'inpak'. Alles wat erin moet natuurlijk nog lang niet, ach ook dat zijn we gewend. 

Maar eerst morgen nog gewoon even aan die noeste arbeid. Nog 2 hele dagen om mijn inmiddels veel te lange to-do-lijst te reduceren tot acceptabel 'voor-de-vakantie-'niveau; ook dat gaat lukken....en weet je, anders maar niet!



Want opgeruimd, staat gewoon netjes.