woensdag 29 oktober 2014

Vandaag...


Vannacht droomde ik de mooiste droom. Ik weet het zeker. Ging ik even terug, naar een hele tijd geleden, of misschien toch niet, was het toch vandaag.

Ach, zoveel maakt het ook uit. Al vaker gezegd en zeker al vaker geschreven. Het is wat het is, verleden of heden.

En zo is deze dag voor mij een klein beetje grijs. Maar voor een ander misschien zelfs wel nog een paar tinten grijzer. En toch, ook dat weet ik het zeker, dromen zij straks opnieuw de mooiste dromen. Over wat was, is, maar zeker ook nog komen gaat.

Maar vandaag, mijn lieve moeder, *drinken en zingen we op jou en om alles wat in ons nooit meer verdwijnen kan... 

En weet je, misschien droom ik vannacht wel weer de mooiste droom. Vieren we gewoon je 85ste verjaardag met gebakjes en bloemen met prachtige herfstkleuren. Neem ik mee wie wil en wie het kan gebruiken. Gaan we wandelen in het bos, zo eentje waar je niemand tegenkomt, met alleen het geluid van de knisperende bladeren onder je voeten... ik weet het bijna zeker...



* bron: Herman v. V.

zaterdag 25 oktober 2014

Alles

07.18 uur als ik mijn naam onder een mailtje zet en met een zachte plof de zaterdagkrant op de grond hoor vallen. 

Ach, het is toch tijd voor mijn tweede kop koffie. Ben tenslotte toch alweer een uurtje of wat wakker. Tja, soms is het zo, het is wat het is. Mooi moment voor de krant!

Mijn oog valt op de bijlage en ik glimlach. Hoe kan het ook anders, ben al jaren fan van hem.

Dan lees ik: 'Alles is ingewikkelder dan je denkt' en ik denk, hoe verzin je het, toepasselijker kan bijna niet. Soms vind ik het leven namelijk verdomd ingewikkeld. Mooi ook hoor, begrijp me niet verkeerd, maar jeetje, soms...

'Alles is ingewikkelder dan je denkt. Ook als je denkt: het zal wel ingewikkelder zijn dan ik denk, dan is het toch nog ingewikkelder dan ik denk'; een gedicht van Judith Herzberg, lees ik even later, in een weer prachtig interview met Herman, waarbij ik af en toe een traantje wegpink. 

Ach ja, soms heb je van die periodes, volgt het één het ander op. Zou ik nog steeds willen 'dat ik kon toveren' ... Maar ja, helaas. Onnodig te vermelden dat ik dát nou net niet kan.

We doen het dus met wat het is. Ieder voor zich, en ik hoop, voor een ieder, niet helemaal alleen. 
En wie weet, denk ik dan, misschien dan ook zelfs wel net een tikkeltje minder ingewikkeld...










zondag 19 oktober 2014

Doe eens gek ... of zo

Soms moet je eens gek doen. Toch? 

Nu is het niet eens zo heel erg gek hoor, wat ik gedaan heb. Misschien wel een beetje apart, zo op de hele vroege zondagochtend. Of misschien eigenlijk meer, 'niet echt gebruikelijk'. Maar op de een of andere manier had ik er behoefte aan, gewoon zin in... of zo.

Niet meer in slaap komende rond de klok van zessen, besloot ik dan ook maar naar beneden te gaan. Alles om me heen nog muisstil en donker, behalve dan natuurlijk, zoals iedere ochtend, een luid klagende Mie(p)s, die gedurende mijn toiletbezoek niet van mijn zijde wijkt en zich uitslooft op de badmat. Tja, zo heeft ieder huisje ook haar meest rare 'kruisje'... of zo.

Ook de wereld buiten lijkt ook nog in diepe rust, hoewel...
Als ik met een heerlijk geurende kop koffie even uit het raam kijk, checkend hoe het weer is, zie ik ineens aan de overkant een schim achter de gordijnen wegschieten. Ach ja, denk ik, die kon ook vast niet meer slapen... of zo.


En ineens weet ik het. Weet je wat ik ga doen? Ik ga zo fietsen! 

En zo geschiedde.

Afijn, ik kan er lang en breed over bloggen, maar laat ik dat maar eens niet doen. Het enige wat wellicht nog leuk is om te weten, is dat het echt een meer dan heerlijke start van de zondag is. En ik heb het al vaak gezegd, maar het is ook echt zo; wat wonen we toch mooi! 



Vanuit de stilte, al fietsend de natuur te zien en horen ontwaken,
met hier en daar een eend die het water in duikt,
een zwanenpaar dat wakker wordt en dan ineens 
een kudde ganzen boven je hoofd...


Soort van 'alleen op de wereld', de zon tegemoet...
met schapen die zo waar ook even oog
voor jou hebben :-)



Tja, ach, weet je,
wat kan ik hier nou nog meer over zeggen.

Nou, misschien dan alleen nog dit:
Als je nou eens op een ochtend denkt:
ik zou best wel even, zowel willen ontladen als opladen,
dan kan ik je echt geen betere tip geven... of zo :-).

PS: mooie zondag allemaal!

zaterdag 11 oktober 2014

#5e

Zei zij lachend. Ik, grootste controlefreak aller tijden. Je zou het op het eerste gezicht misschien niet zeggen. Het is toch echt zo. Hoewel 'de grootste' dan wellicht iets te zwaar is aangezet. Er zijn er ongetwijfeld altijd meer die er nog veel meer 'last van hebben'. 
Ik wil alleen nu eenmaal graag (altijd) weten waar ik aan toe ben. En als het kan, dan het liefste ook wel een beetje op tijd, zodat ik me (geestelijk) kan voorbereiden, en zo. 'Is het ver, moet ik staan, kan ik zitten, welke schoenen moet ik aan, zijn er veel of weinig mensen, en wie dan wel allemaal, ongeveer… ?'. 

Zo maar wat vragen waarop ik de antwoorden graag van te voren weet, om de eenvoudige reden dat ik liever niet voor verrassingen kom te staan. Tja, en laat het dáár nou juist hebben gezeten deze week...

Na de: 'Wil je volgende week vrijdagavond vrijhouden schat? … en je hoeft niet te vragen waarom, want dat ga ik je toch niet vertellen, dat is een verrassing....'. was ik natuurlijk in eerste instantie, net als de rest van jullie, hartstikke nieuwsgierig. Wie vindt het nou niet leuk om verrast te worden door haar Lief, toch?

Echter in tweede instantie (lees een uurtje later) maakten mijn hersenen alweer overuren... ‘en wat dan, hoezo dan, ben ik iets vergeten dan, is er iets bijzonders dan, maar wat nou als...’. Ik kreeg echter geen antwoord.

Gedurende de week werd mijn nieuwsgierigheid (lees onrust), maar ook het besef dat de ‘flexibele ik’ toch wel een hele grote controlefreak is, steeds groter. Mijn Lief echter zweeg in alle talen, met een steeds groter wordende glimlach.

Nu ben ik natuurlijk ook niet voor één gat te vangen, kwam ik wel te weten dat het in de buurt zou zijn, en dus was een Googlesessie snel gedaan.
Helaas, ook dat leverde –voor mij in ieder geval- geen bevredigend resultaat. Meer dan de plaatselijke ‘prikkeldisco’ elke eerste vrijdag van maand kon ik dan ook niet vinden. En laat ik daar nou niet echt een beeld bij hebben...

Maar wat werd het dan wel, lieve vrienden... 

Een prachtig #5e-fijnmomentvandeweek; zeker de moeite waard, meer dan genoten van de verrassing :-), het kleine theater in ons eigen dorp, de pluimage qua publiek, maar vooral ook zijn teksten, zijn liedjes, waarbij deze er voor mij uitsprong (maar ook de ode aan zijn vriend 'bluesje voor Maarten van Roozendaal' was prachtig). 


Op de fiets een avondje uit, met dank aan mijn lieve Lief :-)!

...een echte aanrader...


met als afsluiter deze... misschien iets meer bekend:
De Bende van Vier, met één van de mooiste nummer ooit ...


woensdag 1 oktober 2014

Oktober...

Oktober, en nog wel de eerste ook. De 274ste dag in het jaar, mits geen schrikkeljaar. Nog 91 dagen te gaan tot het einde van het jaar. Als je het  snel zegt, lijkt het net niks...

Oktober, zaaimaand, tiende maand van het jaar, 31 dagen, de langste maand van het jaar, met dank aan de omschakeling van de zomertijd naar de wintertijd op de laatste zondag van de maand.


Ik lees weerspreuken als: 'Is oktober warm en fijn, het zal een scherpe winter zijn. Maar is hij nat en koel, 't is van een zachte winter 't voorgevoel'

Of: 'Blinkt oktober in zonnegoud, de winter volgt dan snel en koud'.

Ach, zo maar wat feiten&fabels, die er eigenlijk niet toe doen, of misschien ook wel. Je mag kiezen. Zoals het leven uit keuzes bestaat nietwaar. Maar goed, daar heb ik het vorige keer al over gehad :-).


Ik ben gek op najaar, zeker een warm, fijn en gehuld in zonnegoud...



En hier stopte ik vanochtend, na nog snel wat wetenswaardigheden te hebben opgeschreven. Even boodschappen doen, en zo. Ik had tenslotte de hele dag de tijd om te schrijven over al die bijzondere dingen die deze maand voor ons in petto heeft. Thanksgiving in Canada, uit mijn hoofd de 2e maandag in oktober, een maand eerder dan in de Verenigde Staten, die het, uit mijn hoofd, de 4e donderdag in november vieren, gewoon omdat er eerder geoogst wordt.
En, als je nog even doorzoekt, word je misschien nog wel verrast, net als ik :-)



Nooit geweten dat we een, zelfs internationale, dag van handen wassen hadden.... Ach ja, kom je nog eens iets te weten!

Afijn, déze dingen stonden nu juist niet op mijn schrijfblokje, dat altijd naast mijn computer ligt. Altijd handig om mijn gedachtekronkels ergens anders te deponeren dan alleen maar in mijn hoofd. Alleen dan weer een beetje jammer dat ik dan in een opruimbui het bovenste blaadje schijn te hebben weggooid...

In ieder geval had ik een prachtige loupe bedacht, via Thankgiving naar de Dankdag in Nederland. Want zeg nou zelf, wat die Amerikanen kunnen, kunnen wij toch ook. De Pieterskerk in Leiden viert zelfs nog een aantal kerkdiensten waarvan de Dankdienst voor Leidens Ontzet op 3 oktober, en de qua vorm daarvan afgeleide Thanksgiving-service voor de Amerikaanse gemeenschap in Nederland (bron: Wikipedia).


Dankbaarheid! Ach, ik heb er nu eenmaal geen kerk(dienst) voor nodig. Ik ben iedere dag dankbaar. Ik zie, voel en ervaar iedere dag dat het leven niet vanzelfsprekend is, maar wel bijzonder en speciaal. Dingen hoeven niet te lopen zoals ik wil dat ze lopen om mooi te zijn, las ik laatst... Hoe waar is dat?!

Ik neem dankbaarheid mee de dag in, zoek het positieve in het negatieve, en ben de eerst die toegeeft dat dat lang niet altijd makkelijk is. Maar hé, ik heb ook niemand ooit horen zeggen dat het allemaal gemakkelijk is. Wel dat het meer dan de moeite waard is, en daar houd ik me dan maar aan vast.

En weet je, oktober wordt ook wel de wijnmaand genoemd. Dus, met permissie (of niet) ga ik mijzelf, in alle dankbaarheid, een mooi glas Pinot Noir uit de Bourgogne inschenken en me verheugen op weer een hele mooie nieuwe maand die voor me ligt!