zondag 30 maart 2014

Blijmakers #45


Het kaarsje brandt nog steeds...
...en in gedachten ben ik bij haar *klik hier*, en natuurlijk ook bij hem *klik hier*, hun kinderen en kleinkinderen.
Opgelucht haal ook ik adem als vrijdagmiddag het bericht komt dat de operatie succesvol verlopen is...

Gisterenavond maakte mijn hart een sprongetje vanwege een nog mooier bericht, maar daarover lees je later vandaag meer op www.benlicher.nl :-).


Een week met kleine en grote #Blijmakers (zie hier alle voorgaande) , 'omdat ik nu eenmaal liever het mooie zoek, dan het negatieve benoem, omdat dát vaak juist zo makkelijk is.'


Boeiend begin Hoe graag ik dus ook het mooie benoem (en blijf benoemen :-)), is het natuurlijk soms ook gewoon erg lekker om de 'rare' vervelende dingen in het leven te beschrijven, zoals het enigszins 'vreemde' begin van de week met een tenenkrommend consult met een revalidatie-arts. Zo'n dame die nét te weinig tijd heeft, wel aardig probeert te doen, maar het nét niet echt is. Gelukkig zijn er zelfs in dit soort situaties altijd weer #blijmakertjes  te vinden :-).


Tja, het had best kunnen werken, echt waar. Ik stond er serieus voor open; een trainings-programma onder begeleiding, kijken naar wat je vooral nog wel kunt, met hier en daar een goed advies van een multidisciplinaire team. Niets mis mee, want ook ik heb hier en daar best een 'blinde vlek' ontwikkeld in de loop der jaren...Hé, ik ben ook een mens :-).


Het had dus zo maar gekund, ware het niet dat ik 'licht allergisch' ben voor mensen die klaarblijkelijk niet even de tijd nemen je dossier te lezen ('euh, sorry, ik weet eigenlijk niet precies wat je komt doen....'). Nou ik kan je zeggen dat dan de toon wel een beetje gezet is bij mij. Als ze dan ook nog, omdat er toevallig een 'gebeurtenis' van vier en half jaar geleden haar beeld kruist, terwijl ze protocolletjes (lees: mij niet aankijkend maar vragen stelt vanaf het beeldscherm en mijn antwoorden intikt, want het dossier moet natuurlijk wel kloppend....) aan het afwerken is op de pc, ineens je Lief als gesprekspartner neemt om die gebeurtenis te 'checken', alsof ze twijfelt aan wat ze leest, en een seconde daarna ervan overtuigd is dat ze dé oorzaak, hét eureka-moment heeft voor mijn klachten: 'Maar mevrouw, zoiets gaat nou eenmaal gewoon in uw lijf zitten....vindt u het gek?'...

... nou nee mevrouw ik vind niet zo snel iets 'gek', maar ik ben het ook niet...alsof ik vier en half jaar heb stilgezeten (met excuses voor de ietwat lange zin, maar dat was de frustratie haha).
Tja, heb haar toen maar heel beschaafd, volgens mijn Lief misschien wat 'pinnig', gewezen op het feit dat er met mijn hoofd, in ieder geval op dát vlak, niets mis is. Dat ik dáár in ieder geval geen 18-weeks-durend-programma voor hoef te volgen en niet zit te wachten op een wekelijkse groepssessie waarin we het 'gezellig' eens gaan hebben over onze geestelijke strubbelingen (lees: 'maar mijn 'problemen' zijn toch veel groter en erger dan die van de rest van de wereld....) word ik niet zo door geïnspireerd, zal ik maar zeggen :-).
...en als er dan ook nog ineens een slow-woop-alarm ergens op de achtergrond afgaat, ze de kamer uit rent, en even later weer in komt rennen, ik opdracht krijg me weer aan te kleden en 10 minuten daarna me weer moet uitkleden, omdat uiteindelijk blijkt, na elkaar een tijdje sullig hebben aan staan te kijken op de gang, dat het om een deelontruiming ging. Goh, ze zouden eens bij ons moeten komen kijken, daar zijn de BHV-ers nl. wel zichtbaar en in actie als ze er moeten zijn :-).

Afijn, daar kon zij dan weer niets aan doen. Ik zal er dan ook verder niet over uitweiden, behalve dan met het feit dat ik dus niet het programma in het ziekenhuis ga volgen. Ik trek mijn eigen plan (overigens in samenspraak met haar, omdat ze ook wel inzag dat het 'praatclubje' 1 x in de week niet hetgeen was waar ik naar op zoek was... dat dan weer wel). De echte 'afhaker' zat echter voor mij toch wel in het moment net voor het afscheid geloof ik...: 'mocht u toch ooit nog somber worden, dan moet u mij echt even bellen hoor'... Gevalletje helemaal 'niet-in-rapport-zijn met je gesprekspartner geloof ik :-).

Mooi, mooier, mooist
Gelukkig verliep de rest van de dag erg
leuk *klik hier*, met een hele bijzondere afsluiter. Terwijl mijn Lief zich stond in te spannen op het hockeyveld, zat ik ontspannen in mijn stoel te luisteren naar een radiouitzending *klik hier* van een lieve blogvriendin met als thema 'Beschermengel'. Zo grappig, als je bedenkt dat ik nog nooit eerder geluisterd had. Ik vergeet het vaak, of heb geen zin, of geen tijd. Toch wel heel speciaal om dan te horen dat mijn beschermengel '
een creatieveling is, met een aquarel van allerlei soorten  kleuren, die me vertelde dat ze altijd in de buurt is, maar dat ik ervan overtuigd mag zijn dat ik het nu makkelijk alleen af kan...' Tja! :-).
Zo vreemd als de week dus begon, en naarmate de week vorderde, toch ook wel heel spannend werd, zo mooi is ze weer geëindigd, met o.a.:

#lieve collega's die campagne voeren omdat zij vinden dat ik toch echt wel wat te zoeken heb in die OR :-)...


#een topadvies opvolgen met als resultaat dat ik nu al een geweldige telefonische voorselectie heb kunnen maken voor de vacature die ik heb openstaan :-). En volgende week zal ik zeggen hoeveel 'minder brieven lezen' het me exact heeft opgeleverd...

#ook was er gisteren, met toch wel een klein beetje weemoed, maar ook met een super goed gevoel, een soort van 'afscheid', wetende dat het tijd was, maar dat het meer dan goed is en dat we elkaar toch eigenlijk helemaal niet kwijtraken, en dat je daar dan een prachtig antwoord op terugkrijgt; wat een cadeautje :-)...


#de uitslagen van mijn schoonvader die weer positief zijn, ondanks dat lang niet alles goed is en zorgen geeft, de 'foute waardes' toch weer gedaald waren en de organen in uitstekende conditie blijven; toch een klein feestje waard, wat we dan ook gevierd hebben in de vorm van een overheerlijke brunch, samen met 'bonuszoon' die we zaterdagochtend konden halen ...


#en dan nog gisterenavond... fantastisch bericht dat het goed gaat met haar *klik hier*, ze intussen alweer hard werkt aan haar herstel en waarschijnlijk weer iedereen gaat verbazen en inderdaad in plaats van tien dagen, gewoon na zeven dagen thuis is :-).


Misschien niet eens nodig te zeggen dat ik goed heb geslapen heb, dit misschien een iets uitgebreidere #blijmakerblog is dan normaal, maar het was dan ook wel een hele bijzondere week met gelukkig veel blije en dankbare momenten :-).



Beknot je niet op je dromen
want dromen zijn er

om gedroomd te worden... 



zondag 23 maart 2014

Blijmaker #44


Zeven dagen trainen. Als ik dat vertel aan mensen vragen ze meestal: 'maar hoe houd je dát vol joh?' Ik antwoord dan glimlachend dat dát nou juist de magie van NLP is... maar natuurlijk ook een beetje van Ben en Bas *klik hier* en ook een beetje van mijn lieve thuisfront *klik hier* :-)

Vandaag dus alweer de laatste dag van de eerste zeven dagen; het laatste blok doen we in mei.

Het is wederom één grote belevenis. Om meerdere redenen dan alleen die magie van NLP.
De hele week is gewoon een hele grote #Blijmaker (zie hier alle voorgaande) , 'omdat ik nu eenmaal liever het mooie zoek, dan het negatieve benoem, omdat dát vaak juist zo makkelijk is.'

Nieuwe inzichten, 'eureka'momenten (goh het zit er echt in...), soms even slikken, heel diep ademhalen, beslissingen die zijn genomen, knopen doorgehakt, (wal)noten gekraakt :-)... het kan allemaal, leren is zó leuk! 

Leren begrijpen wat de ander (en mezelf) drijft. Begrijpen wat de waarde van waarden is... en daarmee aan de slag. Alles precies op het goede moment, met het juiste tempo, omdat we nu eenmaal allemaal heel goed weten wat goed voor ons is, én op welk moment. Quote: 'met NLP ontwikkel je zelf technieken die je toevoegt aan wat je al goed doet om het nog beter te kunnen...' :-).

Ik zeg dus met volle overtuiging: 
'Vandaag is weer de mooiste dag'
 en die wens ik jullie allemaal...



zondag 16 maart 2014

Blijmakers#43

Daar zaten we dan. Zij en ik, in het zonnetje, in de tuin.
Zij een kop thee, ik wist het nog, en ik natuurlijk koffie.
Het was alsof er geen veertien jaar, nog niet eens veertien dagen tussen zat, sinds we elkaar in levende lijve zagen. 


Voor we het wisten waren we een uurtje of vier verder en was het alweer tijd om naar huis te gaan. Voor ons gevoel waren we nog niet eens op de helft, hadden we nog lang niet alles bijgepraat. Al (door)pratend, zij inmiddels zittend in de auto, afgesproken dat we snel een nieuwe afspraak maken, maar dan bij haar. Wat een #cadeautje! zo maar op een doordeweekse woensdag :-)

De week zat er gelukkig weer vol mee; #cadeautjes, gratis en voor niets.  #Blijmakertjes *zie hier alle voorgaande* , 'omdat ik nu eenmaal liever het mooie zoek, dan het negatieve benoem, omdat dát vaak juist zo makkelijk is.'

De week is ook weer omgevlogen. Soms moet ik ook echt even stilstaan en 'graven', zo snel gaat het en lijken mooie dingen zo makkelijk te verdwijnen naar de achtergrond, zoals: een #compliment van iemand die ik eigenlijk helemaal niet zo goed kent, maar wel maakt dat ik met een grote glimlach de dingen doe die ik moet doen. Een #goeie mop, waardoor ik tranen met tuiten heb gelachen. Een #hele gezellige avond met mijn collega's, met én lekker eten, én gelachen én bij kunnen kletsen én een lift naar huis. Een #eerste werk-woonverkeer-fietstocht van het jaar waar ik van heb genoten. Dat dan daarna blijkt dat het misschien toch niet zo verstandig was... Ach, als je altijd verstandig moet doen in dit leven, wordt het ook zo saai, denk ik dan maar :-). En laat ik met 'saai' nou net niks hebben...

Onnodig te melden dat het eigenlijk #nooit saai is in Huize HenS. Er gebeurt namelijk iedere dag wel wat; felle discussies die soms even de lucht moeten klaren... en een uurtje wandelen kan dan best lekker zijn... tot aan samen een serietje kijken, potje darten in het tuinhuis; #bewust genieten van alle 'rijkdom' die we hebben! 

Uiteraard heb ook ik waanzinnig genoten van het #mooie weer, het buiten zijn, de gekregen narcisjes die vrolijk op tafel staan te wapperen, het lentegroen in de tuin, de knoppen in planten en bomen, de wintervoering uit mijn jas, zonder jas op de fiets, buiten in de zon met mijn e-reader en een glaasje wijn, Mie(p)s die, voor ik het in de gaten had, onder de schutting door was maar na vijf minuten alweer miauwend bij mijn benen stond te draaien, mijn lief die dan zorgt dat de stoep weer te zien is (lees groene aanslag heeft verwijderd), de lavendel weer prachtig in vorm heeft geknipt... Tja...

dan volgde er nog een hele #leuke dag met mijn lief, schoonouders én 'bonuszoon'; een soort van kleine 'wereldreis' (die overigens letterlijk te maken had met het aantal te rijden kilometers) maar waarin toekomst, heden en verleden *klik hier* op een prachtige manier door elkaar heen liepen.  En als je dan ook nog eens een cadeautje in de vorm van een #mooi gedicht krijgt, blijkbaar gewoon omdat iemand vindt dat dát het moment is dat jij dat gedicht moet krijgen... 



Tja, geloof het of niet, dan ben zelfs ik gewoon even stil... 

en wens ik iedereen stilletjes een hele mooie week toe :-).




zondag 9 maart 2014

#Blijmakertjes #42


Tja, maar ja, ik ben nu eenmaal niet op het Wad. Zou er wel graag willen zijn. Dat dan weer wel. Zeker met dit weer. Strak blauwe lucht. Zo af en toe een zachte windvlaag die je wangen schampt. Hoewel, op het Wad natuurlijk altijd iets steviger. Maar ook dat vind erg prettig. De harde wind in mijn haren en zo...

Maar ik ben er niet. Kom er voorlopig ook niet, geloof ik. Hoewel een heel lief mens me gisteren mailde met een idee waarvan ik dacht: 'ja, dat kan natuurlijk ook'. Waarom gaan we niet een keer op een mooie zondag, zo eentje als vandaag, vroeg uit de veren, de boot naar Terschelling pakken en lekker lunchen bij de Walvis... of zo. 'Doe eens gek, gooi je haar los', gewoon omdat het kan... 

Net zoals het benoemen van weer nieuwe  #blijmakertjes *zie hier alle voorgaande* , omdat ik nu eenmaal liever het mooie zoek, dan het negatieve benoem, omdat dát vaak juist zo makkelijk is.

... zo begon ik mijn blog vanochtend.
Zittend in mijn luie stoel, raampje open, met uitzicht op een strak blauwe lucht. Ineens zie ik het envelopje in mijn scherm dat zegt dat er een nieuwe mail binnen is. Ik schrok. Of eigenlijk misschien ook wel niet. Ik heb hem voorgelezen aan mijn lief, en ook hij was even stil. Of misschien zei hij ook wel 'shit'... net als ik. We zijn gaan douchen en samen naar de hockey gefietst. Even naar buiten, de zon in, want een antwoord had ik niet gelijk. Misschien nog wel niet, maar ik heb het desalniettemin wel verstuurd. En hoe onwerkelijk het ook voelt om te doen, toch ga ik de #blijmakertjes gewoon met jullie delen, want ze waren er, ze zijn er. Alleen voel het even niet zo, jullie moeten het me maar even vergeven....of  niet. Het leven is niet eerlijk... tja, ik zou bijna zeggen: 'vertel eens iets nieuws'...

En dus volgt hier de rest van wat ik al had geschreven voordat we gingen fietsen...

De week begon rommelig, maar ook wel weer met een hele #lieve actie van een collega die me bracht waar ik wezen moest. En zo volgende de ene #blijmaker *klik hier* de andere weer op deze week, beginnende met :
# nog een verjaardagcadeautje van mijn 'bonuszoon' ... en hij had ook al een
   whappje gestuurd op mijn verjaardag, dat vond ik al een cadeautje :-)
# een heerlijke 'vader-zoon-maaltijd' later op zondagavond
# bijgekletst met collega in de auto

# mooie 'heidag' met een indrukwekkend betoog van een aimabel mens
# inspirerende training op dinsdag waar gelukkig ook weer zo'n 'vakidioot' was die ook
   vindt dat dat de dingen wel degelijk gewoon 'leuk' mogen zijn
   (maar daarover later echt meer :-))
# top vrije dag met voor het eerst weer samen met Mie(p)s buiten lunchen

# op de fiets boodschappen doen, gewoon omdat het kan
# avondje met T&W, lekker eten en daarna 'nostalgie, melancholie en muzikaliteit' met
   Frank Boeijen

# de hele week lekker en gezond eten en genoeg energie om het klaar te maken
# aangemeld als kandidaat OR-lid en daar héle spontane en leuke reacties op krijgen
# zaterdagochtend op de markt, naar de toko, espresso doppio etc...

# 'oude' bekende tegenkomen, altijd leuk; beloofd om binnenkort afspraak te maken :-)
# bijna 60 jaar'nostalgie' opgehaald voor het tuinhuis, maar ook daarover
    later meer
# avondje E&J hier, met originele Pom, okertjes, kousenband en dat alles van de
   hand van mijn lief :-)

# daarna nog even darten in het tuinhuis Kijkdania met een drankje en een dansje
   en ach, dan ook maar voor het eerst een 'selfie' van E&moi

# nieuwe date staat weer
# wakker worden met de zon die schijnt, die voorspelt dat het best weer een mooie dag is



# in beeld zag het er dus ongeveer zo uit...
# en gelukkig is er genoeg positieve energie om te delen, gewoon omdat het kan
    dus:

xx


woensdag 5 maart 2014

zondag 2 maart 2014

Blijmakertjes #41

Zondag. Grappig, ik zie het nu een paar weken gebeuren. Volgens mij heb ik eindelijk het ritme van onze achterburen in de gaten. 
Zij, doordeweeks 'de pineut' (vroeg opstaan en de kinderen zo snel mogelijk in de kleren met een boterham in de mond). Hij, in het weekend 'het haasje' en zorgt voor -waarschijnlijk niet alleen het vlees snijden- open gordijnen en ramen.

Non-informatie, ik weet het, helemaal waar, maar blijkbaar doet hij het met zoveel zwoeng en zwier, dat het me vandaag wéér opvalt en ik het nu dan ook maar een keer benoem. Misschien volgende week ook maar gewoon eens in een andere stoel gaan zitten... of niet :-) 

Goh jongens, het was weer een heerlijke week, met heel veel nieuwe  #blijmakertjes *zie hier alle voorgaande* , gewoon omdat ik nu eenmaal liever het mooie zoek, dan het negatieve benoem, omdat dát vaak juist zo makkelijk is.

En tja, omdat je soms ook gewoon eens iets anders moet doen, heel simpel omdat het leuk is... want wat is er ook alweer mis met 'gewoon leuk'? Owh nee, daar zou ik het een andere keer over hebben...

Maar leuk was het deze week zeker met, het mooie weer, mijn verjaardag, de super verrassing van mijn lief (en ik heb al een boek uit :-)), relaxt en lekker uit eten, slingers en cadeautjes van mijn lieve collega's, kaartjes, smsjes, whappjes, berichtjes, onverwachts bezoekje aan de kinderboerderij vlakbij, nog meer tulpen (één van mijn lievelingsbloemen), eindelijk met z'n allen met de bus :-), dé beste hamburger ooit geproefd en niet te vergeten: het is LENTE... meteorologisch, dat dan weer wel, maar dat kan voor mij de pret echt niet bedrukken op de mooie ochtend...

Vandaag dus net even anders dan anders, maar weer eens wat fotootjes, omdat de blijmakertjes  van deze week eigenlijk veel meer zijn dan ik in een simpel logje kan vatten...