Toen ik de foto zag, wist ik het gelijk.
Mooi, precies goed.
Genomen op de dag dat we eigenlijk een feestje zouden
vieren; pensioen is nu eenmaal niet echt een afscheid. Jullie kenden elkaar tenslotte
ook al zo lang; hij werkte er ruim 35 jaar, jij inmiddels 41. En, natuurlijk
zou jij speechen op zijn feestje, en zouden we het allemaal niet droog houden. Als afsluiting zouden wij twee met nog een andere lieve collega een hapje eten, ademloos luisteren naar hoe bijzonder je vakantie was geweest. ‘Maak er een memorabele
reis van’, zei ik nog. 'Ik ga mijn best doen', antwoordde je met jouw onvergetelijke
lach.
In plaats van jouw woorden op zijn afscheidsreceptie waren er die vrijdag zijn woorden op jouw afscheidsdienst… en hielden we het allemaal niet droog. En ja, ook nu wist ik, je bent daar op de plek waar je wilt zijn. Mooi, precies goed.
