Klein

Iets kleins voor de één, iets groots voor de ander. Simpelweg omdat alles niet altijd zo simpel is als het lijkt. Net als het schrijven van een verhaaltje, met maar 150 woorden….

Zo liep ik vanochtend weer eens een rondje. Iets later én ‘aan de andere kant’. Ze verraste me dan ook compleet door haar zwaaiende: ‘Hé wat leuk én lang geleden. Kom je zo wel tegen, kletsen we bij oké?’

Bij de kano’s ons ‘tegenkom- en draaipunt’. En al bij-kletsend liep ze mee naar daar waar ik vandaan kwam.

Ik werd blij van haar verhaal. Ze was hersteld. EMDR had haar meer dan goed gedaan. Had alles zelf betaald, maar had haar vakantiegeld er graag voor over gehad, zei ze lachend. Was dankbaar, genoot weer. En dan vooral van de waardering die ze nu iedere dag krijgt, zo maar, ongevraagd én oprecht; inmiddels werkt ze met mensen met dementie...