zondag 2 april 2017

Stilte...

Ik weet niet hoe vaak ik de afgelopen weken mijn blog opende... en toch niets schreef. Vorige maand maar eentje; gebeurde me nog niet zo heel vaak. Er is namelijk altijd genoeg te vertellen, ik zou er een fotocollage mee kunnen vullen; de avonturen met mijn vriendin, concert in A'dam, samen met mijn Lief, etentje met Lief en bonuskind... En toch, op de een of andere manier, blijven de volzinnen binnen. Rollen ze over elkaar in mijn hoofd, soms tot vervelends toe. Naja, er komt er dus even weinig naar buiten, zogezegd... en ondertussen is het gewoon april.

De energie is dus blijkbaar even ergens anders nodig. Ook prima. Al mis ik het niet-schrijven ook, dat dan weer wel. En toch laat ik het gebeuren, zo zijn, wetende dat ik er op dit moment weinig aan verander. Misschien ook wel niet wil veranderen...

Vandaag dan toch maar weer eens een paar zinnen, zo maar voor me uittikkend op deze stille, mistige ochtend; het zat hier behoorlijk dicht vanochtend toen ik mijn bed uit stapte. Ik blijf dat toch altijd een bijzonder sfeertje vinden, die mist, kleine wereld, stilte. En misschien is dat het ook wel wat ik soms een beetje mis, bedenk ik me nu; stilte. Was het de afgelopen tijd soms letterlijk net even te rumoerig om me heen. Op zich helemaal niets mis mee overigens. Ik houd wel van een beetje reuring op z'n tijd, kan het ook prima hebben, zolang het maar in balans is.

Ach ja, die eeuwige balans hè... Zo maar ineens een tikkeltje uit balans. Het kan de beste overkomen. Gelukkig heb ik intussen de 'waardige' leeftijd (door schade en schande wijs...) dat ook ik weet hoe ik goed voor mezelf moet zorgen. Luister ik naar de seintjes die ik krijg, subtiel en soms net iets minder (als ik mijn tennisarm met slijmbeursontstekingen moet geloven). Afijn, een duidelijk teken dat het net iets te lawaaierig was de afgelopen periode. Geen nood, komt goed.  

En ondertussen gaat het gewone leven door. Zoek ik tussen de bedrijven door dus wat rust, het evenwicht en houd ik me bezig met die dingen waar ik in ieder geval blij van word... en anderen meestal ook; dé ultieme wisselwerking, draai hem maar eens om!

Zo ook vandaag, op deze mooie zondagochtend...


16 opmerkingen:

Marjolijn. zei

Laat maar gebeuren zoals het moet meis, je kunt de energie maar eenmaal verbruiken voor je weer nieuwe hebt.
Haal het goede voor jezelf naar boven, de rest wat niet "moet" komt vanzelf wel weer.
Fijne avond...!

Gwennie zei

Je schrijft best wel veel. Alleen niet altijd op je blog ;-) Dat hoeft ook niet altijd. Het komt zoals het komt. nu dus... :-) 😘

Mirjam Kakelbont zei

De ene week ben ik niet te stuiten en schrijf ik 25 verhalen. En dan komt er drie weken niets... Gewoon je tijd nemen en kijken hoe het NU valt (-:
Zonnige groet.

Merel zei

Somskomen woorden even niet ook al zitten ze in je hoofd ... het geeft niet voor alles is een tijd
Toch ben ik blij om weer iets van jou te mogen lezen .... daarom een dank je wel van mij voor jou
Jij bent altijd een rustpuntje voor mij. Ik lees je graag je doet me stilstaan bij zo veel

Hier vandaag geen ochtendmist. Het was een heel mooie dag letterlijk en figuurlijk

Lieve groetjes

Patty zei

Hm..kan zijn dat mijn reactie er dalijk drie keer staat...
Nog een keertje:
Doe je goed, gewoon lekker toegeven aan je gevoel.
Als altijd, weer een heerlijk stukje om te lezen. Liefs, XxX

Helena zei

Daar geloof ik ook in Marjolijn :-)
Meestal werkt het inderdaad zo Gwennie *knipoog* xx
Ben ik dus niet de enige Mirjam :-)
Wat lief Merel, dank je wel xx
Gewoon 1x Patty haha en dank je wel.

~ Inge ~ zei

Heel herkenbaar! En toch die stilte kan zo goed zijn voor een mens! Ik mijmer ook ontzettend veel en doe ik inspiratie op om te schrijven, en toch komt er niets op mijn blog...ik wil vertellen en er gebeurt niks! Nee...schommelend op mijn stoel en alles even laten gaan is kennelijk voldoende om uiteindelijk dus geen blog te schrijven...stilte, kan soms zo'n verademing zijn!

Helena zei

Ook dat klopt Inge :)

Mevrouw Williams zei

Ik herken dat wel, in mijn hoofd blog ik veel meer dan ik daadwerkelijk doe. Ik mis je mooie fotos wel:-)

Helena zei

Ik zal er aan denken mevrouw Williams :-)

Mrs. T. zei

Het gewone leven gaat inderdaad altijd maar door en door. En soms is dat onbegrijpelijk. Maar tegelijk ook wel weer fijn.

Helena zei

en de kunst is volgens mij gewoon met die cadans meedeinen mrs. T.

Yvette zei

vechten helpt niet!

Helena zei

Mee eens Yvette xx

Troebadoer zei

Helena,


Misschien schrijf je minder, maar het blijft toch mooi…
Want ik lees je graag, telkens weer...

En het is intussen lente.
Reden om blij te zijn, voor jou, voor je geliefden.

Geniet er van, zou ik zeggen.

Doei !


De ochtend gloort
in licht pastel
ademend gras
vol parelend smaragd
vogels achter neveltakken

Een gouden gloed spreidt zich
boven groene kathedralen
De windbloemen ontvouwen zich
weven rode koralen
door de pure klaarte
van een nieuwe dag

Helena zei

Doe ik zeker Troebadoer en dank je wel, ook voor het mooie gedicht :-)