zondag 1 februari 2015

Spiegeltje, spiegeltje aan de wand

... (wie ben ik in schrijversland?)

Toeval bestaat niet! Mijn hemel, hoe vaak heb ik dat al niet geroepen in mijn leven. Ik ben er intussen dan ook wel van overtuigd dat dát zo is. 
Want hoe toevallig is het, als ik - op het moment dat ik begin met een opdracht - de titel van mijn verhaal op papier zet en op tv, die heel zachtjes op de achtergrond aanstaat, de film ‘Mirror, mirror’, oftewel ‘Sneeuwwitje’ begint? Tja... :-)

Tegelijkertijd dacht ik aan wat ik net gelezen had: ‘Schrijven vraagt om een rustige omgeving. ‘Er zijn maar weinig schrijvers die, begeleid door Hilversum 3, in staat zijn om tot goede resultaten te komen’.

En weet je, het klopt echt. Want zelfs in de voorgaande zin moest ik ettelijke malen de backspace van mijn toetsenbord gebruiken omdat ik werd afgeleid.

De tv ging dus uit en ik concentreerde me op de opdracht: ‘Geef een visie op jezelf als schrijfster van korte verhalen.‘

Heel eerlijk gezegd, dacht ik maandagavond: Oh leuk, dat doe ik wel even. Mijn Lief heeft zijn sportavond en ik heb dus rijk alleen…
En onderwijl zat er tussen de eerste zin en deze al bijna drie kwartier. Struinde ik een beetje op het wereldwijde web, op zoek naar, tja, naar wat eigenlijk?

Toch lastiger dan ik dacht, die visie op mezelf, als schrijfster. Want zie ik mezelf eigenlijk wel zo? Spiegeltje, spiegeltje… 

Wat ik in ieder geval weet, is dat schrijven inmiddels wel een passie is geworden. In die zin weet ik dus ook dat het belangrijk voor me is. Alleen als je me dan vraagt wat ik ermee wil bereiken. Naja, dan kom ik daar niet zo goed uit.

Ik las laatst een heel mooi citaat van de toneelschrijver Ionesco, waar ik me wel in kan vinden: ‘Ik geef geen wijsgerige bespiegelingen, geen psychologische uiteenrafelingen, geen historische traktaten in dialoogvorm; alleen maar het spel… (op de planken).’

En zo ervaar ik het ook wel een beetje, denk ik, als een mooi (samen)spel, een ontdekkingsreis, waarin ik mijn lezers meeneem, inspireer, misschien wel op een bepaalde manier raak en mezelf en anderen soms aan het denken zet, of, heel simpel, gewoon blij maak...

En ach, waar ik dan sta op de lijn als ‘schrijfster van korte verhalen’, dat laat ik graag aan anderen over. En wie weet, krijg ik ooit nog wel eens antwoord van mijn spiegelbeeld...

Afijn, het was weer een hele bijzondere week, in meerdere opzichten. En misschien schrijf ik er nog wel een keer over, alleen nu niet. 

Voor nu simpelweg de blijmakers#5; ze waren er gelukkig meer dan genoeg, met prachtige amaryllisbollen, die eigenlijk in december hadden moeten bloeien :-), maar ja, in februari zijn ze ook mooi! De belastingdienst maakte de week misschien niet makkelijker, maar wel een stukje leuker. Ik heb genoten van de avondwandelingen met mijn sportmaatje en van een speciale dag met een speciale vriendin; we kennen elkaar al 30 jaar... Een spontane 'laatste-dag'borrel van een collega die volgende maand officieel afscheid neemt, was een leuke onderbreking op het werk. En hoe leuk is het om even spontaan 'toerist in eigen land te zijn'; ik raad het iedereen aan. Enne... de ambiance, verse roomboterkrakeling en het suikerbrood waren fantastisch #bakkersmuseum in Hattem, soms is een stukje nostalgie zo lekker :-). 


Wens jullie een mooie zondag en een nog mooier week toe!




15 opmerkingen:

Patty zei

Nou, van mij hoef je niet in een 'hokje geplaatst' te worden hoor...Je schrijft gewoon mooi, inspirerend, oprecht en prachtig :-)
Op naar weer zo'n mooie afwisselende week en oja! Ik ben het met je eens; toeval bestaat niet.
Knuf!

Merel zei

Je weet ons altijd weer te boeien met je schrijfsels hopelijk mogen we er nog heel veel van genieten

Helena zei

Ik denk ook dat het niet past Patty...zo'n hokje :-) Dank je wel voor het compliment :-) x
Altijd leuk om te horen Merel en als het aan mij ligt blijft het zo!

Marjolijn. zei

Ik kijk altijd uit naar je schrijfsels, maar dat weet je denk ik wel.
Goede start van de nieuwe week meis, met hopelijk veel leuke verrassende gebeurtenissen...!!

Lutje zei

een schrijfsel met van alles wat, dat is altijd fijn natuurlijk.
Jou wens ik die fijne zondag en een nog mooier week ook toe, en na zo'n leuke week

Troebadoer zei

Helena,

Regelmatig kom ik even "op visite" in jouw gezellige, leuke en toch herkenbaar realistische blogwereldje.
Ik wens je fijne dagen.

Helena zei

Dank je wel Marjolijn!!
Jij ook een mooie week Lutje :-)
Ik jou ook Troebadoer en ik vind 'visite' altijd leuk!

Gwennie zei
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
Gwennie zei

Wie jij bent? Je bent je eigen ik. jezelf. Ook in schrijversland..!! :-)
Bij ons op de toilet hangt al een tijdje een spreuk. Daarop staat:

Goed!
Jij was de bedoeling.

Dat zegt toch alles? ;-)

Boerin zonder Naam zei

Soms zou ik willen dat ik verhalen kon schrijven. Ik heb wel ideeën, maar het lekker leesbaar op papier of pc zetten is andere koek. Vandaar dat mijn blog practisch geen verhalen bevat, maar een weekthema heeft dat dagelijks vanuit een ander oogpunt bezien wordt.

Roelien zei

Mooi om zo even te reflecteren op jezelf en goed dat je niet in een hokje wilt/past!

Helena zei

Mooi Joolzz... dat zegt idd meer dan genoeg :-)
En jouw blog vormt jouw verhaal Boerin!
Het was ook zeker leuk om te doen Roelien!

HansDeZwans zei

Dat is al direct een moeilijke vraag, geef een visie van jezelf. Het is altijd gemakkelijker om een visie van iemand anders te geven.

Helena zei

maar veel leuker om naar jezelf te kijken Hans :-)

♥Inge♥ zei

Mooi zoals jij alles onder woorden kan brengen, daar ben ik pas jaloers op! Ik vind mezelf maar een huis-tuin en keukenschrijfster....wat is daar nu aan? Jij weet mij altijd wel te raken, de ene keer meer dan de andere keer! Mooi die kleine maar zeker ook prachtige dingen in het leven! Hier in huis wacht ik ook op bloeiend spul: Hyacinten en Amaryllis niet uit moeten komen: wat zal dat prachtig zijn? En bakkersmuseum? Daar heb ik mooie herinneringen aan...één van de laatste mooie ondernemingen samen met mijn moeder voordat ze ziek werd...het leven is mooi!!!