maandag 24 juli 2017

Rommel

Rommelige gezelligheid
Dat vind ik rommel namelijk, gezellig. En, ik geef het toe, ik ben een rommelkont; zoals mijn moeder me al vroeg noemde. Tot ergernis wellicht van menigeen, in ieder geval van mijn Lief en soms ook van mijzelf, laat ik hier en daar nog wel eens iets slingeren. Volgens geleerden heeft dit trouwens alles te maken met 'uitstelgedrag' of ook wel 'geen keuzes (willen) maken'. Ach ja...

Ongetwijfeld een kern van waarheid in te herkennen. Maar ja, wat moet ik er mee. Met die wetenschap in mijn achterzak krijg ik namelijk niet mijn zolder opgeruimd of dat gemakkelijke 'gooi-maar-neerhoekje' in de keuken. Om nog maar te zwijgen over onze enigszins rommelige voortuin.

Een en ander wordt ongetwijfeld ingegeven door het 'straktrekken' van de voortuin van onze buren de afgelopen week. Neemt niet weg dat ook wij al tijden van plan zijn 'iets' te doen aan die van ons. We hebben alleen simpelweg nog geen keuze gemaakt over wat en hoe en wanneer en door wie. En hoewel we best van tuinieren houden, ontbreekt ons vaak de tijd, de energie, de zin, etc. Met onze ‘oude’ buurtjes hadden we overigens ooit het idee om samen ‘iets’ te doen. Het kwam er alleen nooit van. Och, blijkbaar zat het ons beiden ook niet echt in de weg. 

Nieuwe buren
Maar ja, dan heb je ineens nieuwe buren, die ook nog eens heel voortvarend te werk gaan, zowel binnenshuis als buitenhuis, zoals de nieuwe buurman een paar weken geleden vertelde, toen we toevallig wél tijd, puf en nog ruimte in de groencontainer hadden. We zeiden nog gekscherend: ‘Als ze toch bezig zijn, laat ze dan ook gelijk die boom op die hoek meenemen… en we horen wel wat het kost.'

Donderdag was het dan zo ver. Klokslag 06.40 uur denderde groot materieel ons anders zo rustige straatje in; alsof ze drie in plaats van één tuin onder handen kwamen nemen. Met brullende motoren werden vrachtauto met laadbak, inclusief grijparm en een Volkswagenbus met rammelende aanhanger voor onze huizen geparkeerd. Om 07.06 uur volgde een appje van de nieuwe buurman (hij had blijkbaar mijn telefoonnummer netjes opgeslagen, dat ik een tijdje geleden alweer op het welkom-in-de-buurt-en-veel-woonplezier-kaartje had geschreven; je weet tenslotte nooit waar het goed voor is…): 'Goede morgen, ik heb het gevraagd van jullie boom. Hij heeft niet de juiste zaag bij zich en de stronk is waarschijnlijk te groot om nu mee te nemen.' Tja... 

Om 07.30 uur ging het echt los. Werden appelbomen, stronken en planten luidruchtig geveld en ontworteld en vervolgens door een enorme grijparm met 'donder en geweld', zou mijn lieve moeder zeggen, in de enorme laadbak gesmeten. Ik kon het dan ook niet laten en heel stiekempjes gluurde ik toch even door het slaapkamerraam. Nieuwsgierig als ik ben, was ik door al dat ronkende kabaal toch een tikkeltje benieuwd geworden naar het maatje zaag van de tuinman...

Groene gezelligheid
Persoonlijk overigens houden wij erg van groen. We zijn dan ook blij dat de druif achter het huis van de nieuwe buren is gebleven. Ze wilde hem wel graag 'doortrekken' over schutting, was één van haar eerste opmkeringen, tijdens een kort tête-à-tête tussen de nieuwe buurvrouw en mij, staand bij ons tussenmuurtje, waar wij net van die gezellige (nieuwe) rieten manden met verse paars/witte Spaanse margrieten hadden neergezet... Inmiddels tiert hij welig, de druif!

En toch hè, mis ik af en toe ook die rommelige en groene gezelligheid van onze 'oude' buurtjes; dat heerlijke schaterlachje en die mooie volzinnen van onze kleine buurman, die dan zo vrolijk riep: 'Hoi buurvrouw...' en dan probeerde te zien of Mies er was (die hij best leuk vond, maar toch ook een beetje eng). Dat alles vanaf dat ene tussenmuurtje, waar meestal wel wat gekleurde potten met kleurrijke bloeiende (of uitgebloeide) bloemen op stonden, die je, mocht het nodig zijn, zo gemakkelijk even aan de kant schoof, als je elkaar iets te vertellen had...

Ach ja, nieuwe buren, nieuwe voortuin en zonder enige twijfel binnenkort nog meer nieuws. Maar weet je, mijn Lief en ik zijn er ook nog niet helemaal uit, maar het er wel over eens. Ons rommelige, gezellige groen steekt nu nog mooier af. En binnenkort vinden we ook vast wel iemand die met liefde en passie de snoeischaar ter hand neemt. Nog een bijkomend voordeel: bij ons kan het hemelwater in ieder geval nog alle kanten op!

10 opmerkingen:

Marjolijn. zei

Heerlijk toch, die huislijke "rommel"
Ik heb ook van die hoekjes... :-)
Fijn dat het hemelwater mag zorgen voor het groei en bloei, de bodem is er ook blij mee...!!

Helena zei

Pfff... ben ik gelukkig niet de enige Marjolijn :-)

Merel zei

Ik herken jou in mij ben ook zo'n beetje een rommelkont ... vind dat er dan meer leven is in huis

Helena zei

Best lekker hè Merel ��

Mrs. T. zei

Ik houd ook wel van rommel. Maar niet te veel. Er mag gerust gezien worden dat er geleefd wordt in een huis.

Helena zei

Dat mag zeker Mrs. T. :-)

Patty zei

Oh, wat jammer van de appelboom!
Ik heb van die fases...ineens stoort me alle 'zooi' en ziet het er binnen een paar uur spik en span en uit en dan weer een tijd, dat ik denk 'hm, een beetje opruimen zou geen kwaad kunnen'. Hoe ouder ik word, merk ik wel, dat ik steeds minder tegen 'rommel' kan...Komt het misschien toch nog 'goed' me ? hahaha
Fijn rest van week, XxX

Helena zei

Ooit komt het vast goed met ons Patty :-) Xx

klaproos zei

ach nee. :-) shake hands..
ik kan altijd alles gebruiken en ben ook een énorme rommelkont, maar ik vind het wel lekker,
en soms ben ik het zat en sla ik aan het opruimen....

Helena zei

Ik ook hoor Dien, heerlijk hè :-)