Zelfs Trudie viel het op en werd vrolijk van je gedartel, terwijl we nog even lekker buiten zaten. Beaamde overigens volmondig mijn theorie, dat jij het vast en zeker was die ons even gedag kwam zeggen... op je sterfdag. Daarbij wel gelijktijdig in een mooie volzin bevestigde: 'maar ik blijf nog even hoor...'
'Een universeel proces', het verlies van een moeder. Zo noemde een collega het vandaag, toen ik haar condoleerde met het verlies van de hare vorige week. Tja, het maakt inderdaad niet uit hè of je haar nu 9 dagen, 9 weken, 9 maanden of al 9 jaren moet missen.
En toeval bestaat niet, toch? Als je ervan uitgaat dat ik gisteren deze foto uitkoos voor vandaag. Ach ja...
Ieder jaar vind ik wel weer, een keer of, misschien wel 9, dat ze 'erbij had moeten zijn', ze 'het had moeten horen, zien, voelen...' En begrijp me goed hoor, want het is meer dan leefbaar. Ik heb er inmiddels, al 9 jaar, vrede mee dat zij, aan wie ik iedere dag wel even, misschien wel een keer of 9, denk, er niet meer is...
Met een grote glimlach en een hele vette knipoog, die ook zij als één van de beste kon geven, zeg ik dan ook: 'Gelukkig hebben we de foto's nog!'
*...en ze zou bij het zien van deze geschaterd hebben...*
14 opmerkingen:
Dikke knuffel meis...!
Dank je wel Marjolijn :-)
Ik vind dat je altijd op een mooie manier stil staat bij zulke dagen. Ook van mij (alsnog) een dikke knuffel. Zodra je ff tijd hebt, check mijn laatste post...Ik kan binnenkort ook een dikke knuffel gebruiken. XxX
Lieve Patty... heb je laatste post gecheckt; wat een dappere en liefdevolle beslissing hebben jullie genomen en ik denk aan jullie vrijdag. Hele dikke knuffel xxx
Wat een mooi stukje. Er wordt nog steeds heel veel van haar gehouden dat is duidelijk. ♥
Dank je wel mrs. T..en dat houden van blijft altijd 😊
én de herinneringen.... vergete dat niet :-)
heel veel sterkte xxx
Zeker Dien :-)
Een beetje laat maar toch nog een lieve knuffel
Het gemis blijft ... de scherpe kantjes gaan ervan af maar
Gelukkig zijn er ook de mooie heinneringen die je zachtjes en liefdevol verwarmen
Mijjn moeder stierf in november 1991 ... ze was maar 61 ... volgend jaar ben ik zo oud als zij
Klopt helemaal Merel; dikke knuffel terug
Ach, dat moedervlindertje van je... Altijd in de buurt, in ieder geval in gedachten! Mooi!!
Blijft bijzonder Gwennie :-)
Mijn moeder keek nooit foto's en gaf alles aan mij van haar jeugd, ouders enz. en ik begreep dat nooit want het was toch fijn om terug te kijken.
Nu begrijp ik haar want ik heb het ook.
Ik vind het heel moeilijk om haar lachend te zien op foto's.
Het blijft hoe je band ook was een heel raar gevoel als je moeder er niet meer is.
lieve groetjes.
Ik snap je!
Een reactie posten