dinsdag 3 januari 2017

Onomkeerbaar

Al meer dan een jaar wordt ze liefdevol verzorgd en gesteund, woont ze beschermd. Toch blijft het vaak nog zoeken naar het beste voor haar. De onomkeerbare achteruitgang laat zich sneller zien dan te bevatten, al meer dan een jaar, iedere dag. Onveranderd zie en hoor ik haar gevecht, haar worsteling met het monster dat Alzheimer heet.

'Onderuit geslagen door het leven', ik weet niet meer zo snel waar ik het las vandaag. Zo'n zinnetje dat resoneert, blijft hangen ook en me aan haar doet denken. Zou het zo voor haar voelen? In de steek gelaten en onderuit gehaald door het leven zelf misschien wel? 

Onomkeerbaar, wat ik hoor en zie, en soms voelt het als verliezen. Ook vandaag weer, de derde dag op rij dat ze belt in het nieuwe jaar. Op nieuwjaarsdag zelfs twee keer, om een gelukkig nieuw jaar te wensen, want dat had ze nog niet gedaan...

Onomkeerbaar
dwarrelende woorden, zinnen die niet meer vlotten
terwijl je zucht en even je ogen sluit
als ik vraag waar het op lijkt
hoor ik je opgelucht ademhalen
zie ik de lach in je ogen
wachtend op wat lukt
tot het nieuwe je te binnen schiet
en je vertelt hoe blij je bent

Onomkeerbaar
hoor ik je verdriet en angst
wanneer je belt en zegt dat je 'in de stront zit'
het Engels even vervlogen
je het koud hebt
en je afvraagt waar je geld is en je kleren zijn gebleven
'nog één nachtje slapen en dan ben ik er'
maakt een lachend: 
'owh, maar dat hou ik nog wel even vol hoor...'

Onomkeerbaar
als ik je zie zitten
gebogen aan de huiskamertafel  
smoezend met je lieve zorgzuster
wat later bleek
één van die bijzondere momenten
waarop woorden rolden
en zinnen bijna foutloos zweefden
alsof het zo moest zijn die dag

Onomkeerbaar
op oudejaarsdag een oliebol en appelflap mee 
om samen iets van uit te luiden
zwierde even later uit jouw mond:
'pak gerust hoor, speciaal voor jou gehaald' 
en genoot ik van je pretogen
terwijl je grijzend nog een hap nam en 
toostte met de koffie op alvast een 
'hoe heet het ook alweer...'

'Jouw jaar draait om de basis van je bestaan. Dat houdt alles in dat te maken heeft met je geborgen voelen: je wortels, je afkomst en hoe je woont.'
Zo maar een eerste zinnetje, letterlijk, dat ik lees als ik de krant opsla en op de pagina kom met de jaarhoroscopen, die van haar. Tja... die wens gaat in ieder geval het universum in!

Zo onomkeerbaar voor haar, zo onuitwisbaar voor mij en al die anderen.



17 opmerkingen:

Mirjam Kakelbont zei

Het leven is bikkelhard. Soms vraag je je af of er wel zo iets als een God bestaat. Hij moet wel erg de andere kant opkijken. Mensen kunnen je als los zand door de vingers glippen terwijl je je zo lief hebt. Je staat erbij en kijkt ernaar... De hulpeloosheid omschrijf je op een prachtige manier maar op elke regel lees ik vooral hoeveel je om haar geeft.
Sterkte en een lieve groet.

Helena zei

Soms wel Mirjam, maar gelukkig zie ik zoveel mooie dingen dat het deze reis met haar meer dan waard maakt!

Merel zei

Het is inderdaad onomkeerbaar en bij momenten telkens weer een beetje verliezen
Maar er is ook zo liefde in je woorden .... jij en je vriendin een sterke band met draadjes van ik zie je graag die je de kracht geven in deze onomkeerbare onderweg van je vriendin

Prachtig warm en liefdevol geschreven
Geef haar volgende keer in gedachten ook een knuffeltje van mij

Helena zei

Dank je wel lieve Merel, doe ik zeker x

Patty zei

Zo prachtig verwoord wederom. Mooi, mooi, mooi.
Mooi stukje tekst, mooie vriendschap, mooie mensen.
Dikke knuffel, XxX

Helena zei

Dank je wel Patty dat is lief xx

Marjolijn. zei

Allereerst nog veel goede wensen.
Ja, ik kan weer online, alle problemen weer opgelost.

Mooi en met liefde heb je weer geschreven over een onomkeerbaar iets.
Geniet van alles want hoe moeilijk soms ook, in elke dag zit wel iets goeds.

PS vrijdagavond een prachtige film op TV.... Still Alice.

Erika zei

Wat een prachtige vriendschap hebben jullie! Bijzonder hoe jij dit steeds beschrijft!

Helena zei

Dank je wel Marjolijn, fijn dat je weer Online bent en de film ken ik; gezien toen die uitkwam 😉

Helena zei

Dat zeg je lief Erika 😊 dank je wel.

Mrs. T. zei

Wat heeft zij het getroffen met haar vriendschap met jou. En jij met je vriendschap met haar.
Hoe verdrietig ook allemaal, jullie maken deze reis samen.

klaproos zei

soms zou je willen ruilen om de ander even adempauze te geven,
het leven lijkt zo oneerlijk hé.

xxx

Helena zei

Helemaal waar mrs. T.
Het leven is soms ook gewoon oneerlijk Dien, maar nog steeds mooi om te leven xxx

Aritha Vermeulen zei

Groots geschreven. Met een groot, warm hart. Met een traan. En met echt talent.

Helena zei

Dank je wel Aritha.

Mevrouw Williams zei

Prachtig geschreven en ik vind het fijn dat jij er voor haar bent. Het leven lijkt mij zo moeilijk voor haar omdat ze ook nog heldere momenten heeft. xxx

Helena zei

Dat klopt mevr. Williams maar vandaag was weer knus 😊