maandag 10 november 2014

Indrukwekkend

Er brandt een kaars op tafel, samen met wat wierook. Een dampende kop thee staat naast me, ik twijfel...

Mijn handen en rug zeuren, lijken zich weer eens niets aan te trekken van welk pilletje dan ook. Ach ja, 'beperkingen en grenzen'; zal wel nooit echt mijn ding zijn. 

Net zoals slapen, soms. Vannacht ook weer. Het was er weer zo een. Dat je vanaf een uur of drie ieder opvolgend uur voorbij ziet tikken. En dan kan het dus ook maar zo zijn dat je op maandagochtend, rond de klok van half 7, klaarwakker het kantooroutfit van je lief staat te strijken. Op zich niet eens zo heel vreemd, ware het niet dat ik vorige week de hele week vrij ben geweest. Maar ja, buiten een paar wasjes, kattenbak verschonen en één keer stofzuigen, heb ik toen eigenlijk niets gedaan. Althans, niets in de huishoudelijke hoek. En op zich is er dan nog niet zoveel aan de hand, ware het niet dat ik vandaag nou net niet vroeg op hoefde te staan. Tja, zo kan het dus maar zo gebeuren. 

Met de warme thee in mijn handen kijk ik stilletjes naar de goudgele vlam van de kaars. Snuif onderwijl de zacht zoete musk van de wierook op, neem een slok en twijfel nog even. Een koude rilling trekt langzaam een spoor van kippenvel vanaf mijn kruin naar mijn tenen.

Mijn gedachten zijn bij vanmiddag; indrukwekkend eerbetoon, persoonlijke verhalen, zoveel namen...

Pfff, en dan heb ik het over een nachtje slecht slapen...
Bijna onmogelijk te denken aan wat er allemaal in hun hoofden rondspookt, sinds die 17e juli. Soms is de wereld toch gewoon te groot, of niet?

Mooie liederen gezongen. Prachtige woorden gesproken; 'verbondenheid die de feiten niet verandert, maar het verdriet misschien wel zachter maakt.'
Ik hoop het zo. Net zoals ik hoop dat we niet alleen vandaag, morgen en overmorgen herinneren, maar ook als

't rouwrumoer rondom is verstomd, de stoet voorbij is, de schuifelende voeten...

Een gedicht van Hermans, ingetogen voorgedragen door Bram v.d. Vlugt.

Er bestaat geen blauwdruk voor rouw, maar 'ooit zal de zon weer gaan schijnen', sprak iemand dapper.

Mijn wens in ieder geval, zonder twijfel, is dat dan ook zij - misschien zelfs wel iets eerder - weer gewoon rustig slapen met hele mooie (herinnerings)dromen!



7 opmerkingen:

Marjolijn. zei

Jammer voor jou meis, dat de pijnlijke ongemakken weer zo de kop opsteken.
Ik hoop van harte dat jij je snel weer beter mag gaan voelen.
En vooral de nachten lekker mag slapen.

Ja, het was een indrukwekkende herdenking.
Ik hoop zo dat er snel wat duidelijkheid komt voor alle nabestaanden.

klaproos zei

indrukwekkend to say the least
was het...

phew, ga der maar aanstaan...

Merel zei

Hopelijk halen de nabestaanden hier wat kracht uit om verder te gaan

Gwennie zei

Ook hier biggelden weer tranen.... Zoveel verdriet! :-(

Boerin zonder Naam zei

Hoi hoi..... Was jij degene die afgelopen week mijn blog een bezoek bracht? Zo ja, dank je wel! Bij deze heb ik jouw blog ook een tegen bezoekje gebracht en misschien een nieuwe blogvriendin erbij gekregen. Zo nee, dan heb ik zelf een prachtige blog ontdekt, waar iok zeker nog eens terug kom.
Vr. groet,
Boerin Zonder Naam

Mrs. T. zei

Ik vond het buitengewoon indrukwekkend. Wat een verdriet.

Wanda zei

Ik heb er met een diep respect naar gekeken...