zondag 4 mei 2014

4 mei



De stille getuige

De boom aan de rails
Omringd door prikkeldraad
Torende boven het wachtershuisje
Geworteld in grond van ellende

De boom hoorde de doffe knallen
Rook de mist van angst
Zag een uitzichtloze weg
Wanhoopte een eindeloze strijd

Troostend het kind met verdriet
Omarmend de vrouw in wanhoop
Bemoedigend de man zonder uitzicht
Beschermend hen zonder schuilplaats

Bladeren fluisteren de herinnering
Takken vertellen het verhaal
De bast verzacht de pijn
De wortels vangen de tranen

De boom vertelt het verhaal van toen
Het staat gekerfd en wordt nooit vergeten

De 18-jarige Nienke Woltmeijer zelf zegt over haar gedicht: "De oude bomen bij Westerbork of in de tuin van het Anne Frank huis zijn de tastbare herinneringen van toen. Als ik die bomen zie, dan sta ik erbij stil dat zij alles gezien hebben waarover wij (jongeren) wel gehoord hebben, maar wat wij niet hebben meegemaakt..."




8 opmerkingen:

klaproos zei

ik ben er stil van helena,
mooi gedicht,
xxx

Marjolijn. zei

Mooi, helemaal goed voor vandaag, om stil van te zijn.

Helena zei

Dat was ik ook even Dien, want ik herkende haar gevoel gelijk...
Vond ik ook Marjolijn xx

Anoniem zei

Prachtig inderdaad!
Bedankt voor het delen. Knuf.

Helena zei

Graag gedaan Patty! xx

merel zei

ik word er stil van, prachtig geschreven en dat door een 18-jarige

Helena zei

Vond ik ook Merel en heel herkenbaar als je in Westerbork bent geweest.

Erika zei

Echt een kippevel gedicht