Kleur (in) je leven

Als ik aan kleur denk
en ik denk aan jou

denk ik aan rose
en turquoise blauw

Vooral die laatste,
jouw immer favoriet

de kleur die jij nog steeds

het allerliefste ziet

Maar ook denk ik dan
aan wat je altijd graag deed
al merk ik steeds vaker
dat je dat soms niet meer weet

gaan mijn gedachten naar
breien en bakken 
maar eveneens naar jouw spullen
in al die dozen en zakken...

Want op het moment dat het 
alleen niet meer gaat
beslist iemand anders
waar jij het meeste
bij bent gebaat

soms kan het dan lijken
alsof kleuren letterlijk verdwijnen
om op een later moment
gelukkig weer te verschijnen

dan zingen en dansen we
want niemand ziet het toch
pakken we de kwast en schilderen
misschien wel net als van Gogh

je blik en je glimlach
als de kleuren verschijnen
het moment dat je weet
het hoeft niet binnen de lijnen

'Wauw, ik kan het nog,' zeg je,
'hoe wist je dat nou?'

'Dat is niet zo moeilijk,' zeg ik 
'want deze kleuren zijn nu eenmaal
van jou...'